Page 63 - อ่านฟรี ซ่อนหาบุปผาแปลงโฉม
P. 63
อ้ำยถง
อ้ำยถง 61
หลินหยวนซีมุมปากกระตุก นางรู้สึกว่าตัวเองช่างโง่นัก
“ทว่าคงไม่ดีหากเจ้าจะเอาต้นที่ล�้าค่าและมีชื่อไปจากโรงเพาะปลูก” อย่างไร
เสียพวกนางก็เป็นผู้อาศัย
“ข้ารู้ตัวเองดีเจ้าค่ะว่าข้ารู้เรื่องเกี่ยวกับพวกดอกไม้ต้นไม้น้อยมาก ข้าก็
ไม่กล้าต้องการต้นที่ล�้าค่าและมีชื่อเช่นกันเจ้าค่ะ หากท�ามันตายขึ้นมา ข้าคงชดใช้
ให้ไม่ไหว”
“ในเมื่อเจ้ารู้ตัวเองดี เจ้าก็ไม่ควรท�าตัวออกนอกลู่นอกทาง” ฮูหยินผู้เ²่า
หลินดึงเสื้อผ้าบนตัวนางอย่างไม่สบอารมณ์ “ดูสภาพเจ้าซิ ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ!”
เงียบไปครู่หนึ่ง หลินหยวนซีจึงเอ่ยท้วงเบาๆ “ข้ารู้สึกว่าเวลาข้าแต่งกาย
เป็นบุรุÉแล้วหล่อเหลาออกเจ้าค่ะ”
“ข้าว่าเจ้าแต่งแล้วจะสตรีก็ไม่ใช่บุรุÉก็ไม่เชิงเสียมากกว่า”
“เพราะท่านย่ารู้ว่าข้าเป็นสตรีนี่เจ้าคะ เมื่อเห็นข้าแต่งเป็นบุรุÉแน่นอน
ว่าท่านย่าต้องรู้สึกว่าจะสตรีก็ไม่ใช่บุรุÉก็ไม่เชิง แต่ผู้อื่นไม่รู้ เมื่อพวกเขาเห็นข้า
ก็รู้สึกว่าข้านั้นหล่อเหลาเอาการ” หลินหยวนซีพออกพอใจในการแต่งกายของ
ตัวเองเป็นอย่างมาก
ฮูหยินผู้เ²่าหลินจ้องนางอย่างเดือดดาล “เจ้าอย่าคิดว่าเรื่องวันนี้เจ้าจะ
รอดไปได้”
หลินหยวนซีขบเม้มริมฝ‚ปากแล้วเอ่ยด้วยท่าทางหงอยเหงาว่า “ตามแต่
ท่านย่าจะลงโทÉหลานเถิดเจ้าค่ะ”
“ช่วงนี้เจ้าก็เป็นเด็กดีปักผ้าอยู่แต่ในเรือนแล้วกัน”
“ปักผ้าหรือเจ้าคะ” หลินหยวนซีนึกสงสัยว่าตัวเองได้ยินภาÉาต่างดาว
ฝ‚มือเย็บปักถักร้อยของเจ้าของร่างเดิมนั้นแย่จนไม่กล้าให้ผู้ใดพบเห็น ยิ่งไม่ต้อง
พูดถึงนางที่ข้ามภพมา แม้แต่เย็บกระดุมนางยังมีปัญหาเลย
“เจ้าปักผ้าคาดศีรÉะและผ้าเช็ดหน้าให้ย่าได้เมื่อไร เมื่อนั้นเจ้าถึงจะได้
ออกไปข้างนอก ทว่าห้ามเจ้าปักลายต้นไผ่สองสามต้นมาให้ย่า ย่าชอบโบตั๋น
สีสันสดใส และเพื่อให้ดูมีชีวิตชีวาอีกหน่อยเจ้าก็ปักผีเสื้อเพิ่มลงไปสักสองสาม
ตัว แล้วก็ไม่อนุญาตให้เซี่ยหมิงช่วยเจ้า”
