Page 55 - อ่านฟรี ซ่อนหาบุปผาแปลงโฉม
P. 55
อ้ำยถง
อ้ำยถง 53
“ข้าลืมไปเสียสนิทเจ้าค่ะ ร้ายดีอย่างไรคุณชายก็สามารถแยกความ
แตกต่างระหว่างโบตั๋นและกล้วยไม้ได้จากกลิ่นของมัน”
หลินหยวนซีมุมปากกระตุก ท�าไมนางถึงมีความรู้สึกเหมือนถูกเยาะเย้ย?
นางโบกมืออย่างหงุดหงิดใจ “อย่างไรก็คือดอกไม้เหมือนกันหมด เหตุใดต้องคิด
ให้มากความว่าเป็นโบตั๋นหรือว่ากล้วยไม้?”
เซี่ยหมิงไม่รู้จริงๆ ว่าจะตอบกลับไปอย่างไร
“บังเอิญเสียจริง ไม่คิดว่าจะได้พบน้อง¿่านที่นี่” เหออวิ๋นลั่วเดินมาอยู่
ข้างกายหลินหยวนซี สายตาของเขาหยุดอยู่ที่กระถางโบตั๋นตรงหน้านาง
“...บังเอิญเสียจริง!” หลินหยวนซีตกใจจนเกือบตอบกลับเขาไม่ทัน
วันนี้มันวันอะไร เหตุใดผู้ที่นางยิ่งกลัวว่าต้องเผชิญหน้ากลับมาให้นางพบเจอ?
หรือสวรรค์เห็นว่าชีวิตนางปกติสุขเกินไปเลยหาสิ่งอื่นมาท�าให้นางตื่นเต้น? ตั้งแต่
วันนั้นที่เขาอุ้มนางไปโรงหมอ ความกดดันที่ต้องเผชิญหน้ากับเขายิ่งเพิ่มมากขึ้น
นางอดไม่ได้ที่จะคิดมากอยู่เสมอว่าเขาจะสังเกตเห็นหรือไม่ว่านางคือสตรี?
“เจ้าหายดีแล้วหรือ”
“หายดีแล้ว ปกติข้าเป็นคน¿„œนตัวเร็ว”
“เจ้ามาท�าอะไรที่นี่หรือ”
“คือว่า...ช่วงนี้ข้าตัดสินใจที่จะลบล้างฉายามือท�าลายดอกไม้”
“มือท�าลายดอกไม้?”
“ใช่ ไม่ว่าจะดอกไม้ต้นไม้ใดพอตกอยู่ในมือข้าก็มีจุดจบที่ไม่ดีทั้งนั้น...
เอาละ ไม่พูดเรื่องนี้ดีกว่า ข้าอยากจะหาโบตั๋นเลื่องชื่อสักกระถางหนึ่ง ข้าคิดว่า
ดอกไม้ที่ล�้าค่าและมีชื่อจะสามารถท�าให้ข้าเอาใจใส่มันและระมัดระวังได้มากขึ้น”
“มันเป็นเรื่องยากที่เจ้าจะหาโบตั๋นเลื่องชื่อได้จากที่นี่”
“มิน่าเล่าข้าดูมาตั้งนานก็ไม่พบต้นที่พอใจ...ทว่าในเมื่อมาแล้วข้าจะ
กลับไปมือเปล่าได้หรือ” หลินหยวนซีเลือกโบตั๋นอย่างส่งๆ มาสองกระถาง นาง
และเซี่ยหมิงถือกันคนละหนึ่งกระถาง จ่ายเงินเรียบร้อยนางก็รีบร้อนจะแยกจาก
เหออวิ๋นลั่ว แต่เหออวิ๋นลั่วยื่นมือมารั้งนางไว้ แล้วพานางเดินไปด้านหน้าต่อ
“นี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว กินเกีêยวน�้าสักชามแล้วค่อยกลับเถอะ”
