Page 53 - อ่านฟรี ซ่อนหาบุปผาแปลงโฉม
P. 53

อ้ำยถง
                                                                อ้ำยถง 51

           แต่งตั้งองค์รัชทายาทหรือไม่ ฮ่องเต้ไม่ทรงยินยอมให้ผู้คนใช้ประโยชน์จาก
           กองทัพซีเป่ย ดังนั้นเวลานี้การที่เขาออกไปให้ไกลจากเมืองหลวงจึงเป็นการ
           ดีที่สุด ส�าหรับเรื่องที่เขามาเขตเยว่โจว ฮ่องเต้ไม่ได้คาดหวังไว้มากมาย เพียงแต่

           หากท�าส�าเร็จและได้ประโยชน์จากมัน ก็ถือเป็นเรื่องที่ดียิ่ง
                  “นายน้อยโจวก็ไม่เชื่อขอรับว่านายท่านมาที่นี่เพื่อหลบเลี่ยงเหตุการณ์
           หน้าสิ่วหน้าขวาน” นายท่านเป็นบุคคลส�าคัญอันดับสองในกองทัพซีเป่ย ขอเพียง
           แต่นายท่านมีใจเอนเอียงสักเล็กน้อยเท่านั้น สถานการณ์ในราชส�านักก็มี

           แนวโน้มจะเกิดการเปลี่ยนแปลง เพราะเหตุนี้ทุกการกระท�าและทุกค�าพูดของ
           นายท่านไม่ว่าจะมีความหมายอะไรเป็นพิเศÉหรือไม่ ทุกฝ่ายล้วนต้องหยิบยกมา
           ไตร่ตรอง และสอดแนมดูว่ากองทัพซีเป่ยมีการเคลื่อนไหวใดเกิดขึ้นหรือไม่

                  “ฮ่องเต้ไม่โปรดให้ข้ากับทางนี้ใกล้ชิดกันเกินไป แน่นอนว่าเหิงจือต้อง
           ไม่เชื่อว่าพระองค์จะปล่อยให้ข้ามาที่นี่ ทว่าเหตุผลที่ข้ามาอยู่ที่นี่นั้นส�าคัญ
           มากนักหรือ หากไม่มีใจคิดร้าย เหตุใดต้องใส่ใจกับทุกการเคลื่อนไหวของข้า

           ที่นี่ด้วย?” ไม่ว่าฮ่องเต้จะไว้วางใจเฉิงจวิ้นอŽองเพียงใด พระองค์ก็ไม่ยินดีหาก
           เฉิงจวิ้นอŽองจะคบคิดกับเหล่าขุนนางและนายทหารชั้นสูงเพื่อขยายอ�านาจของ
           ตัวเอง

                  “เป็นไปได้หรือไม่ขอรับที่จะเป็นนายท่านรอง?”
                  เหออวิ๋นลั่วส่ายศีรÉะ “ในบรรดาท่านอาทั้งสามคนความคิดของเขา
           เฉียบไวที่สุด หากสามารถวางแผนเล่นงานได้ เขาไม่มีทางปล่อยให้โอกาสหลุด
           ไปแน่นอน แต่ถ้าบอกว่าเขามีความสามารถถึงขนาดยื่นมือเข้ามาถึงในจวน

           เฉิงจวิ้นอŽองได้ เรื่องนี้ไม่มีทางเป็นไปได้” หากอีกฝ่ายไม่ได้คอยจับตามองจวน
           เฉิงจวิ้นอŽองอย่างไม่คลาดสายตาหรือมีสายอยู่ในจวนเฉิงจวิ้นอŽอง ก็เป็นไป

           ไม่ได้ที่จะรู้ว่าวันนี้เขาออกจากจวนมาโดยล�าพัง
                  “ต้องให้เหอเย่าส่งคนไปเบนความสนใจพวกมันหรือไม่ขอรับ”
                  “ไม่จ�าเป็น วันนี้พวกเราก็แค่มาเดินเล่นที่นี่เท่านั้น มิสู้เดินเล่นเป็นเพื่อน
           พวกมันสักหน่อยดีกว่า” เหออวิ๋นลั่วยกยิ้มมุมปาก เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดิน

           ออกจากเพิงร้านน�้าชาโดยมีเหอเหลียนตามหลังเขามาติดๆ
   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58