Page 48 - อ่านฟรี ซ่อนหาบุปผาแปลงโฉม

ซอนหำบุปผำแปลงโฉมอนหำบุปผำแปลงโฉม
46 ซ

ของตัวเองไปร่วมงานชมบุปผาของจวนเฉิงจวิ้นอŽอง แต่ท่านย่าต้องไม่เห็นด้วย
แน่นอน สุดท้ายท่านย่าก็ต้องไปตามค�าเชิญเพียงผู้เดียว และพระชายาเฉิง
จวิ้นอŽองก็ท�าได้แค่เสียดายแทนข้าที่พลาดโอกาสดีๆ ในการเปดตัวเช่นนี้เท่านั้น...

ใช่แล้ว ข้าจะกลายเป็นผู้ที่โชคร้ายที่สุด...”
“ปกติร่างกายคุณหนูถึกเหมือนวัว งานชมบุปผาที่ทุกคนรอคอย แต่
คุณหนูกลับล้มป่วย นี่มันไม่แปลกไปหน่อยหรือเจ้าคะ” เซี่ยหมิงอดไม่ได้ที่จะ
ขัดการพึมพ�าพูดกับตัวเองของนาง

เงียบไปพักหนึ่ง หลินหยวนซีที่ตัวแข็งทื่อไปแล้วหันไปจ้องเซี่ยหมิง
“ปกติข้าถึกเหมือนวัวอย่างนั้นหรือ”
“ตั้งแต่เล็กจนโต จ�านวนครั้งที่คุณหนูป่วยสามารถนับได้ด้วยมือเพียง

ข้างเดียว นี่ไม่เรียกว่าถึกเหมือนวัวหรือเจ้าคะ”
หลินหยวนซีมุมปากกระตุก นางเอ่ยแก้ไขด้วยเสียงเย็นเยียบว่า “ข้าแค่
ไม่ค่อยได้ป่วยเท่านั้น ไม่ใช่ถึกเหมือนวัว” พูดว่านางเหมือนจิ้งจอก นางยัง

พอรับได้ แต่มาบอกว่านางเหมือนวัว...น่าเกลียดเสียจริง!
เซี่ยหมิงฉายแววงงงวยอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังคงส่งเสียงตอบ “อ้อ”
ออกมา

“เอาเถอะ หากอยู่ๆ ข้าล้มป่วยขึ้นมา มันก็ดูแปลกจริงๆ นั่นแหละ...
นอกเสียจากจะเกิดเหตุไม่คาดคิดขึ้น เหมือนอย่างวันนั้น”
“ใช่เจ้าค่ะ หากคุณหนูป่วย ผู้ที่ต้องรับความล�าบากก็คือตัวคุณหนูเอง”
“หากต้องทนล�าบากสักหน่อยแล้วสามารถหนีพ้นสถานการณ์เลวร้าย

ไปได้ก็ไม่เป็นไร” หลินหยวนซีไม่ได้จะล้มเลิกความคิดนี้เสียทีเดียว เพียงแต่นาง
ก�าลังคิดว่ามีวิธีใดบ้างที่นางจะป่วยได้อย่างแนบเนียน

“วันนี้เป็นงานชมบุปผาของจวนเฉิงจวิ้นอŽอง วันพรุ่งนี้เป็นงานชมบุปผา
ของตระกูลท่านเจ้าเมือง หรือว่าคุณหนูสามารถใช้เหตุผลว่าป่วยเพื่อหนีจาก
สถานการณ์เลวร้ายได้ทุกครั้งเจ้าคะ”
แม้ว่าหลินหยวนซีเพิ่งจะมาอยู่ในยุคนี้ได้ไม่นาน แต่นางก็รู้ว่าเหล่าฮูหยิน

และคุณหนูที่วันๆ ว่างอยู่แต่ในเรือนไม่มีอะไรให้ท�านั้นชื่นชอบการจัดงานชม