Page 44 - อ่านฟรี ซ่อนหาบุปผาแปลงโฉม
P. 44
ซอนหำบุปผำแปลงโฉมอนหำบุปผำแปลงโฉม
42 ซ
หลินจ่างยวนอยากจะเขกศีรÉะนางอีกทีเสียจริง แต่ก็อดทนไว้ “เหมือน
เจ้าจะลืมไปแล้วว่าข้าคือผู้ที่ลากเจ้าออกมา”
“หากข้าไม่ยินยอม ท่านจะลากข้าออกมาได้หรือ”
แม้ว่าจากตรงนั้นกับตรงนี้จะห่างกัน ท�าให้¿ังสิ่งที่พวกเขาคุยกันได้
ไม่ชัดเจน แต่จากท่าทางที่แสดงออกบนใบหน้าก็สามารถเดาได้...คนหนึ่งรีบร้อน
ที่จะมาตามนัด อีกคนหนึ่งอิดออดไม่ยินยอม
เมื่อเห็นดังนั้นโจวหมิงอันจึงยิ่งยิ้มอย่างอารมณ์ดี จางฉี่หวาก็อดไม่ได้ที่
จะยกมุมปากขึ้น ส่วนเหออวิ๋นลั่วนั้นหน้าตานิ่งเฉยไม่เปลี่ยน แต่หากสังเกตดีๆ
จะพบว่าในดวงตาของเขามีประกายความสนุกสนานอยู่
ในตอนนั้นเองมีเสียงความวุ่นวายดังขึ้น จากนั้นเสียงกรีดร้องก็ตามมา
อย่างต่อเนื่อง พวกเขาเห็นเพียงม้าตัวหนึ่งพุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ผู้คนที่เดินอยู่
หลบทางกันหน้าตาตื่น มีคนล้มลงและยังมีเสียงร้องไห้ของเด็กด้วย ต่อจากนั้น
พวกเขาก็เห็นหลินหยวนซีผลักหลินจ่างยวนออกแล้วกระโจนไปอุ้มเด็ก
หลินหยวนซีกลิ้งหลุนๆ อยู่หลายตลบ พอชนเข้ากับก�าแพงถึงได้หยุดกลิ้ง
ชั่วขณะนี้ในสมองของหลินหยวนซีมีเพียงความคิดเดียว นั่นคือ...เจ็บจะ
ตายอยู่แล้ว แต่ต่อให้เจ็บเพียงใด เมื่อเผชิญหน้ากับเด็กในอ้อมกอดที่ร้องไห้จ้า
นางก็ยังยิ้มแล้วเอ่ยปลอบขวัญว่า “เจ้าปลอดภัยแล้ว ไม่ต้องร้องไห้”
ตอนนี้แม่ของเด็กมองมาอย่างร้อนใจแล้วกระโจนเข้าไปอุ้มเด็ก “ลูกรัก
ของแม่ ไม่ร้องนะไม่ร้อง ไม่มีอะไรแล้ว แม่อยู่นี่”
“เขาแค่ตกใจเท่านั้น น่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร” ผู้ที่ได้รับบาดเจ็บคือ
นาง ตอนนี้นางเจ็บไปทั่วทั้งตัวแล้ว
“ขอบคุณคุณชายเจ้าค่ะ ขอบคุณคุณชาย...”
“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว เด็กตกใจมาก เจ้ารีบพาเด็กกลับไปเถอะ”
แม่ของเด็กคารวะขอบคุณอย่างจริงจังแล้วรีบพาเด็กที่ยังคงร้องไห้อยู่
จากไป
“เจ้าใจกล้ามาก...เจ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือ!” ในที่สุดหลินจ่างยวน
ก็แหวกฝูงชนที่แตกตื่นแล้ววิ่งมาหานาง เขาจ้องมองนางอย่างเดือดดาล “อีกแค่
