Page 47 - อ่านฟรี ซ่อนหาบุปผาแปลงโฉม
P. 47
อ้ำยถง 45
อ้ำยถง
ไม่สามารถพูดความจริงออกมาได้แน่นอน มิฉะนั้นอาจจะคิดว่าเขาก�าลังหึง และ
โทÉที่เหออวิ๋นลั่วเอาอกเอาใจ¿่านซีตัดหน้าเขา
“¿่านซีกับจิ่งหยางช่างไร้วาสนาต่อกัน เจ้าก็อย่าได้เปลืองแรงเปลือง
สมองที่จะให้พวกเขาใกล้ชิดกันเลย”
“พลาดโอกาสในวันนี้ไปก็ยังมีครั้งหน้าอีก ข้าไม่รีบ”
เหออวิ๋นลั่วเลิกคิ้วขึ้นโดยไม่เอ่ยค�าใด ใช่ เขาไม่จ�าเป็นต้องรีบ เดี๋ยวก็
คงได้รู้ว่าโจวหมิงอันก�าลังวางแผนอะไร
แม้ว่าวันนี้จะผ่านพ้นสถานการณ์อันเลวร้ายไปได้ ท�าให้หายใจได้ทั่วท้อง
บ้าง แต่หลินหยวนซีก็รู้ว่าปัญหายังไม่ได้รับการแก้ไข บาดแผลบนร่างกายเป็น
เพียงแค่สิ่งที่ช่วยยืดเวลาให้นาง เพราะหลังจากนี้สิบวัน ในงานชมบุปผาของ
จวนเฉิงจวิ้นอŽองนางต้องได้พบกับจิ่งหยางจวิ้นจู่อย่างไม่ต้องสงสัย และ
โจวหมิงอันก็บอกนางเป็นนัยๆ ว่า อีกสองสามวันหลังจากรอนางรักÉาตัว
หายดีแล้ว เขาค่อยวางแผนให้นางได้พบกับจิ่งหยางจวิ้นจู่อีกครั้งหนึ่ง กล่าวอีก
นัยหนึ่งคือ อย่างไรเสียตัวตนของนางก็ต้องถูกเปดเผย นอกเสียจากนางจะมีวิธี
ล้มเลิกความคิดที่จะจับคู่มั่วๆ ซึ่งไม่ค่อยฉลาดนักของโจวหมิงอัน ไม่อย่างนั้น
ผลลัพธ์ก็ล้วนเหมือนกันหมด ขึ้นอยู่กับว่าจะช้าหรือเร็วเท่านั้น
หลินหยวนซีคิดแล้วคิดอีก นางรู้สึกว่านางหลีกเลี่ยงงานชมบุปผาของ
จวนเฉิงจวิ้นอŽองจะเป็นการดีที่สุด เพียงแต่นางจะท�าอย่างไรให้ท่านย่ายกโทÉให้
นางและไม่เป็นการล่วงเกินพระชายาเฉิงจวิ้นอŽองด้วย?
ครุ่นคิดอยู่หลายวัน วิธีเดียวที่หลินหยวนซีคิดได้ก็คือนางต้องป่วย ให้
ดีที่สุดนางต้องป่วยหนักด้วย แต่นี่มันไม่ใช่เรื่องที่มนุÉย์เราจะควบคุมได้ อยู่ดีๆ
จะให้ล้มป่วย นางก็จนใจเช่นกัน
ยิ่งคิดหลินหยวนซียิ่งมั่นใจว่ามีเแค่วิธีนี้วิธีเดียวเท่านั้นที่สามารถใช้ได้
“ไม่เลว ข้าต้องป่วยจนเพ้อไม่ได้สติ...แล้วข้าก็ท�าเป็นว่ายินดีที่จะพาร่างป่วยๆ
