Page 57 - อ่านฟรี ซ่อนหาบุปผาแปลงโฉม
P. 57
อ้ำยถง 55
อ้ำยถง
มีแส้เส้นหนึ่งที่เหมือนหยิบมาจากในอากาศ แส้ในมือเขาท�าหน้าที่เหมือนดาบ
มีอานุภาพรุนแรง คอยสกัดการรุกโจมตีครั้งแล้วครั้งเล่า ที่จริงเขาคนเดียวสู้กับ
ศัตรูสิบคนก็ไม่ใช่ปัญหา แต่มีหลินหยวนซีอยู่ด้วยเขาจึงต้องล่าถอยอย่างเสีย
ไม่ได้ เขาต่อสู้ไปพลางล่าถอยไปพลางโดยดึงหลินหยวนซีให้ไปกับเขาด้วย
หลินหยวนซีไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้พบเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ แต่
เมื่อเผชิญหน้ากับอันตรายนางยิ่งต้องใจเย็น มิฉะนั้นจะเป็นการลดโอกาสในการ
มีชีวิตรอดของตัวเอง แต่ต่อให้การหนีเอาชีวิตรอดเป็นเรื่องส�าคัญ นางก็ไม่อาจ
ทอดทิ้งสาวใช้ของนางได้
“เซี่ยหมิง...”
“เหอเหลียนจะคุ้มครองบ่าวรับใช้ของเจ้าเอง”
เมื่อไม่มีอะไรให้ต้องกังวล หลินหยวนซีจึงมีสมาธิกับการหลบหนี มี
หลายครั้งที่นางเห็นทั้งมีดและดาบเข้ามาตรงหน้า แต่สุดท้ายเหออวิ๋นลั่วก็มักจะ
สกัดมันให้นางได้ ดังนั้นต่อให้เหนื่อยแค่ไหนนางก็ไม่กล้าหยุดวิ่ง แต่เรี่ยวแรง
ของนางแทบจะไม่เหลือแล้ว นางรู้สึกว่าอีกไม่นานนางคงจะล้มลงบนพื้น
ขณะนั้นเองอยู่ๆ เหออวิ๋นลั่วก็หยุดวิ่ง จากนั้นเขาดันนางให้ย่อตัวลงแล้วหลบ
เข้าไปในถ�้าหินที่เกิดจากหินขนาดใหญ่กองซ้อนทับกัน
เหออวิ๋นลั่วยกนิ้วชี้ข้างขวาขึ้นมาทาบไว้บนริมฝ‚ปาก บอกใบ้ว่าห้าม
ส่งเสียง หลินหยวนซีจึงยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปดปากไว้โดยไม่รู้ตัว เมื่อเห็น
ดังนั้นมุมปากเหออวิ๋นลั่วก็ยกขึ้นอย่างมิอาจห้ามได้
เหออวิ๋นลั่วเงี่ยหู¿ังอย่างตั้งใจประมาณชั่วเวลาหนึ่งถ้วยชา เมื่อแน่ใจ
แล้วว่าศัตรูไม่ได้ตามมาอีกก็เอ่ยออกมาว่า “ปลอดภัยแล้ว แต่พวกเรารออีก
สักครู่ ให้คนของข้าส่งสัญญาณมาก่อนดีกว่า”
“ข้าขอโทÉ หากไม่ใช่เพราะข้า ท่านก็คงไม่ต้องหนีหัวซุกหัวซุนเช่นนี้”
ตอนนี้เส้นประสาทที่แข็งตึงของหลินหยวนซีผ่อนคลายลงแล้ว นางจึง
เดินไปนั่งด้านหลังอย่างแข้งขาอ่อนแรง ยังดีที่ตอนนี้นางแต่งกายเป็นบุรุÉ
ไม่อย่างนั้นคงจะล�าบากน่าดู
ไม่ผิดหรอก เป็นเพราะนางจริงๆ เขาถึงต้องหนีจนหัวซุกหัวซุนเช่นนี้
