Page 31 - อ่านฟรี สถานะคุณหนูนั้นเป็นเพียงฉากบังหน้า! 10
P. 31
TOMO TAKABAYASHI
มอมโกรธใส่มาแล้ว ท่านอาก็แค่ตกใจนิดหน่อยเท่านั้นนั่นแหละ ไม่ได้โกรธหรอก
นะ”
ผมบลอนด์ที่มีสีเหลืองเข้มเด่นม้วนลอนจากด้านใน แก้มสีแดงเรื่อดู
นุ่มนิ่ม ดวงตาสีฟ้าเข้มทอประกายเปี่ยมไหวพริบและความเมตตา ตนเองกับ
ไดแอนไม่มีความคล้ายคลึงกันเสียจนไม่คิดเลยว่าเป็นลูกพี่ลูกน้อง ยิ่งไปกว่านั้นเธอ
ยังนิสัยดีเสียจนเทียบเท่านักบุญ ไม่เคยเห็นเธอปฏิเสธบุคลิกใครหรือพูดนินทาใคร
เลยสักครั้ง
ไดแอน เกรฟส์นั่นเองคือหญิงสาวในอุดมคติ สมควรที่ชายทั้งประเทศจะ
แข่งขันกันเพื่อขอเธอแต่งงาน แต่น่าเสียดายที่เธอหมั้นเรียบร้อยแล้ว
คู่หมั้นของเธอก็เป็นชายที่ราวกับหลุดออกมาจากเรื่องแต่งเช่นกัน หาก
ให้สวมกางเกงที่พองตรงส่วนต้นขาและสวมหมวกที่มีขนนกติดอยู่ ก็จะกลายเป็น
เจ้าชายไปในทันใด ทุกเย็นวันจันทร์ พุธ ศุกร์ของทุกสัปดาห์เขาจะขับรถสีท้องฟ้า
มารับ และก็มาส่งตอนสี่ทุ่มพอดิบพอดี จนได้ชื่อเล่นว่ามิสเตอร์ตารางเวลา
เจ้าชายแห่งฮาร์วาร์ดกับหญิงสาวในอุดมคติของคอลเลจ ต้องท�ายังไงถึง
เกิดคู่รักที่น่าตะลึงแบบนี้ขึ้นมาได้กันนะ
“ถึงท่านอาจะพูดแบบนั้น แต่ฉันว่ามหา’ลัยน่ะควรตั้งใจเลือกให้ดีๆ มากกว่า
นะ”
หากจะพูดถึงจุดที่มีปัญหาเพียงข้อเดียวของไดแอน เกรฟส์ ก็คือการที่
เธอเข้าใจผิดว่าเอพริลเป็นลูกพี่ลูกน้องอายุน้อยกว่าผู้แสนอ่อนแอนั่นเอง คือว่านะ
ไดแอน รู้ตัวซะทีเถอะ เธออยากจะพูดแบบนั้นสักราวๆ สิบครั้งต่อปีเลยทีเดียว
“เอพริลควรเลือกสิ่งที่อยากท�า เรียนสิ่งที่อยากเรียนนะ ท่านอาจะต้องเข้าใจ
แน่ๆ ฉันเองแม้เป็นก�าลังให้ได้ไม่มาก แต่ก็จะคอยเอาใจช่วย ถ้ามีอะไรที่ฉันพอ
ท�าได้ก็พูดมาได้ทุกเรื่องเลยนะ จริงด้วย เอพริล เคยได้ยินเรื่องหนังสงครามกลางเมือง
อเมริกาหรือเปล่า?”
เธอสวมหน้ากากเป็นพี่สาว ก่อนจะก�ามือแน่นแล้วหาหัวข้อสนทนา
สนุกสนานอย่างเอาเป็นเอาตาย เธอมองลูกพี่ลูกน้องที่ขมวดคิ้วเงียบกริบแล้วคง
เข้าใจว่ายังหดหู่อยู่ละมั้ง
29
