Page 27 - อ่านฟรี สถานะคุณหนูนั้นเป็นเพียงฉากบังหน้า! 10
P. 27
TOMO TAKABAYASHI
มอบให้ก็มาที่นี่เหมือนกัน
“อีกอย่างสร้อยคอไร้รสนิยมนั่นมันเป็นศิลปวัตถุพื้นบ้านของประเทศไหน
กัน? ยังไงซะก็คงไปเจอมาจากคนขายของเก่าน่าสงสัยอีกแล้วละสิ แย่จัง ตั้งใจจะ
ท�าพิธีกรรมต้องสาปหรือยังไง? ไม่ใช่ดีไซน์ที่สาวแรกรุ่นจะสวมเลย นี่ โชคเกอร์
ทับทิมไปไหนซะล่ะ แม่เตรียมเสื้อผ้าทั้งชุดตั้งแต่หัวจรดเท้าที่เลือกมาให้เหมาะกับ
คืนนี้เอาไว้ในตู้เสื้อผ้าแล้วไม่ใช่เหรอ”
แม่ไม่เข้าใจคุณค่าของเครื่องประดับชิ้นนี้ เพราะสิ่งนี้นี่แหละจึงท�าให้เกิด
ศึกดวลปืนขึ้น มิหน�าซ�้าหากรู้ว่าตัวเอกของศึกนั้นคือลูกสาวของตนเอง คงจะ
ตาเหลือกสลบไปเลยด้วยซ�้า
“ไม่เอาหรอก ชุดราตรีสีชมพูโง่ๆ แบบนั้นน่ะ ที่ส�าคัญขืนใส่ชุดดีไซน์แบบนั้น
ชุดมันจะหลวมโพรกจนยิ่งดูตัวเล็กจิ๋วไปกันใหญ่ แค่นี้รูปร่างก็ขาดความอุดมสมบูรณ์
จะแย่อยู่แล้ว ต้องสวมชุดที่มีเอกลักษณ์แล้วก็แน่นพอดีตัวสิ”
“แหม อะไรกัน ลูกคนนี้เนี่ยละก็....พูดจาไม่น่ารักเอาซะเลย”
เธอมองรอบข้างอย่างเป็นกังวล สายตาของ ‘คุณหนู’ หลายคนมุ่งมายัง
แม่ลูกเกรฟส์ ชุดราตรีพลิ้วยาวกับถุงมือ บนศีรษะสวมหมวกเล็กๆ ที่ดูมีรสนิยม
เอาไว้ ขืนสวมชุดแบบนั้นไปเดินกลางทะเลทราย ผ่านไปยังไม่ทันสามนาทีมีหวัง
ได้เป็นโรคลมแดดแน่
“สวัสดีค่ะ ทุกท่าน”
เอพริลโบกมือขวาพร้อมรอยยิ้ม ลูกพี่ลูกน้องมองมาทางนี้อย่างเป็นกังวล
เธอคือสาวงามผมบลอนด์เพียงหนึ่งเดียวของตระกูล ไดแอน เกรฟส์ผู้ทรงเสน่ห์
นั่นเอง
เธอเป็นคนที่ซื่อตรงและอ่อนโยนมาก ส่วนใหญ่มักเข้าข้างเอพริล แต่
ไม่ได้ช่างพูดขนาดจะช่วยให้พ้นจากสถานการณ์นี้ได้
“อยากให้ลูกเองดูไดแอนไว้เป็นเยี่ยงอย่างบ้างสักนิดนะ ทั้งสมเป็นเด็ก
ผู้หญิง มารยาทก็ไร้ที่ติ พูดคุยกับผู้ชายได้เป็นอย่างดีด้วย”
“หนูก็คุยจ้อกับผู้ชายได้....ไม่สิ หนูเองก็สนทนากับเพศชายได้อย่าง
เท่าเทียมกันเสมอนะคะ ท่านแม่”
25
