Page 23 - อ่านฟรี สถานะคุณหนูนั้นเป็นเพียงฉากบังหน้า! 10
P. 23
TOMO TAKABAYASHI
สักสองปีทีสิ’
เอพริลในวัยสิบหกที่ไม่รู้จักการอ่อนน้อมถ่อมตนโมโหวิธีการของยาย
เพราะเธอคิดไปว่าตนเองท�าทุกอย่างได้ตามล�าพังอยู่แล้ว ในความเป็นจริง ไม่มี
เรื่องไหนเลยที่มือใหม่ท�าได้เพียงล�าพังคนเดียว กว่าจะตัดสินใจอย่างถูกต้องได้
ในท้ายที่สุด ก็คือหลังจากหาทางเอาชีวิตรอดในช่วงหนึ่งปีแรกมาได้แล้ว
ทว่าอีกไม่นาน อีกหนึ่งปีที่เหลือก็จะจบสิ้นสักที
DT เอ่ยพลางเหยียบคันเร่ง
“สัปดาห์หน้า สัปดาห์หน้าก็จะพ้นสองปีตามที่สัญญาเอาไว้ พอเป็นงั้น
ฉันจะได้เป็นอิสระและกลับไปท�างานคนเดียวตามสบายเหมือนเดิมสักที ไม่ต้องมา
คอยดูแลคุณหนูจอมป่าเถื่อนอีกแล้ว ถึงจะรู้สึกผิดต่อเธอก็เถอะ แต่ฉันจะไม่จับคู่
กับเด็กผู้หญิงอายุสิบกว่าๆ อีกแล้วละ”
“ทางนี้ต่างหากที่ต้องขอยกเลิก พอคิดว่าทีนี้ก็จะได้ไม่ต้องมาโดนคนแก่
ชี้นิ้วสั่งซะที ฉันเองก็เหมือนได้ย้อนวัยกลับไปสักตอนสิบขวบเลย”
“ขืนย้อนวัยไปตอนสิบขวบ ก็เป็นแค่ลิงที่ได้แต่วิ่งวนไปมา....”
“หนวกหู”
เนื่องจากเอพริลตบไหล่เขา ท�าให้รถจี๊ปเบี่ยงไปทางขวาสุด ทันใดนั้นตรงที่
ที่รถเคยอยู่จนถึงเมื่อครู่ก็มีกระสุนหลายนัดคว้านเนื้อยางมะตอย
“อ้าว”
ทั้งสองคนหดคอลงพร้อมกันแล้วปรับที่นั่งให้ต�่าสุดเท่าที่ท�าได้ พอเหลือบ
มองข้างหลัง ก็เห็นชายสองคนยื่นตัวออกมาจากฟอร์ดสีด�าที่ขัดจนสะท้อนแสง
“ไล่ตามมาด้วยรถวิ้งวับแบบนั้นเลยเหรอเนี่ย DT ฉันจะยิงโต้กลับไปนะ”
เธอหยิบไรเฟิลสีเขียวมอสส์โดยไม่รอค�าตอบ แม้จะเป็นอาวุธปืนพกพา
ขนาดไม่เข้ากับร่างเล็กๆ ของเธอ แต่เธอก็มั่นใจว่าใช้มันได้ช�่าชองกว่าทหารใหม่
เสียอีก
“เธอไม่มีจิตใจแบบสาวน้อยที่จะถามว่า ยิงโต้กลับไปได้มั้ย? เลยหรือไง....
เฮ้อ ครับ ได้สิครับ ได้เลย แต่เอาแค่สุดเขตรัฐพอนะ ฉันไม่ได้รู้จักหน้าค่าตาต�ารวจ
ในเบย์สเตทสักเท่าไหร่”
21
