Page 34 - อ่านฟรี บุพเพบาป 1

ºØ¾à¾ºÒ»Ø¾à¾ºÒ» 11
º

กลิ่นหอมที่คุ้นเคยภายในห้องท�าให้คนรู้สึกเศร้าสร้อยอยู่นิดๆ

เรื่องราวในอดีตที่ตกตะกอนมาเนิ่นนานคล้ายกับค่อยๆ ปรากฏขึ้นมาอีกครา
ท�าให้เฉิงอินไร้สิ้นเรี่ยวแรงจะรับมือ อดคิดขึ้นมามิได้ว่า...เหตุใดคนเราต้องมี

วัยเยาว์ด้วยหนอ?

ถ้าหากไม่มีความสะเพร่าและความเห็นแก่ตัว ไม่มีความเย่อหยิ่งและ

ความทะนงตนเมื่อครั้งวัยเยาว์ เรื่องราวอาจจะไม่เลวร้ายเหมือนอย่างที่เป็น

อยู่ตอนนี้ก็ได้ อย่างน้อยก็คงจะไม่ถูกล้างแค้นเช่นนี้...ถ้าหากตอนนั้นเขาคิด
ได้เหมือนอย่างปัจจุบันนี้สักนิดก็คงจะดี

“เฮ้อ...”

อดีตมิอาจหวนย้อนคืนกลับไป ต่อให้นึกเสียใจเพียงใดก็เปล่าประโยชน์
หลังจากเสียงถอนหายใจเลือนหายไป เสียงฝีเท้าที่นอกประตูก็ค่อยๆ

ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เฉิงอินไม่ต้องหันกลับไปมองก็รู้ว่าผู้มาเยือนเป็นใคร เขา

มิได้ขยับเขยื้อน ยังคงนอนหลับตาอยู่บนเตียงเหมือนเดิม รับรู้ได้ถึงการขยับ

เข้ามาใกล้ชิดและลมหายใจของชายหนุ่มท่ามกลางความมืดมิด

เฉิงอินนอนแผ่อยู่บนเตียง อันเซ่าโหยวมิได้หงุดหงิดไม่พอใจ หลังจาก

ปดประตูลงเขาก็เดินขึ้นเตียงด้วยตนเอง ขยับแนบชิดอยู่ข้างกายเฉิงอิน มิได้

เคลื่อนไหวเสียงดังมากมายนัก ทว่ากลับโน้มกายประทับจุมพิตเบาๆ ลงบน
แก้มของเฉิงอิน

อากัปกิริยาอันนุ่มนวลเช่นนี้ท�าให้เฉิงอินตกอกตกใจเป็นการใหญ่

เขาลืมตามองสบนัยน์ตาสีด�าของอันเซ่าโหยวอย่างอดไม่ได้ ในดวงตาเต็ม

32