Page 35 - อ่านฟรี บุพเพบาป 1
P. 35
à«‹ÍËÃÙ¤§Ù¤§
à«‹ÍËÃ
ไปด้วยความฉงนสนเท่ห์
“...อะไรกัน? เอาข้ามาแทนคนอื่นหรือ?” เฉิงอินถาม
จะโทษที่เฉิงอินตื่นตกใจมิได้ เพราะว่าทั้งสองรู้จักกันมาสิบกว่าปี สิ่ง
ที่อันเซ่าโหยวปฏิบัติต่อเฉิงอินนั้นอย่าพูดว่าอ่อนโยนอันใดเลย แค่ไม่ใช้
ความรุนแรงไม่เย็นชาใส่ ตีสีหน้าแข็งเรียบเฉยใส่นี่ก็ถือว่าท�าหน้าสีหน้าดีๆ
ที่สุดแล้ว มิหน�าซ�้าการจะท�าสีหน้าเช่นนี้ให้เห็นก็ยังมีข้อแม้อีกด้วย นั่นคือ
ต้องเป็นยามที่บิดาของเฉิงอินอยู่ด้วยเท่านั้น
อันเซ่าโหยวเล่นละครให้พวกผู้ใหญ่ดูมาตั้งแต่เด็ก ขอแค่มีผู้อาวุโส
อยู่ด้วยเขาก็จะให้เกียรติเฉิงอิน แต่พอทุกคนออกไปหมดแล้วก็จะเผยสันดาน
เดิมออกมา ดังนั้นก็พอจะจินตนาการได้ว่าพออันหย่งฮุยและภรรยาทยอย
เสียชีวิตไป อันเซ่าโหยวก็ไม่เคยท�าสีหน้าดีๆ ให้เฉิงอินเห็นอีก
“ฮึ!” อันเซ่าโหยวแค่นเสียงเย็นชาหนึ่งเสียง เฉิงอินถึงค่อยเบาใจลง
ได้เล็กน้อย
ดูท่าเขาจะมีคุณสมบัติของพวกที่ชอบถูกทรมานจริงๆ นะเนี่ย ผู้อื่น
ท�ากับเขาเช่นนี้ แต่เขากลับรู้สึกวางใจ...ช่างน่าต่อยจริงๆ!
ครั้นเห็นเขาเบือนหน้าไปอีก เฉิงอินก็เอ่ยยิ้มๆ ด้วยความระอาใจ
“คุณชายอัน พวกเรามาหารือกันได้หรือไม่?” เขาพยายามจะคลี่คลายความ
ขัดแย้งในอดีต “ท่านดูสิ ถึงแม้หลายปีที่ผ่านมาข้าจะมิได้อเนจอนาถเท่าไรนัก
แต่ก็ตกต�่ายิ่ง ท่านเห็นแก่จุดนี้แล้วเลิกสืบสาวเรื่องราวในอดีตได้หรือไม่? ข้า
ยอมรับว่าข้าเป็นคนผิดเอง ข้าไม่ควร...”
เขายังมีวาจาที่อยากจะเอ่ยอีกมากมายยาวเหยียด แต่พออันเซ่าโหยว
33
