Page 38 - อ่านฟรี บุพเพบาป 1

ºØ¾à¾ºÒ»Ø¾à¾ºÒ» 11
º

เดิมทีอันเซ่าโหยวก็มีเรี่ยวแรงมากมายอยู่แล้ว ใช้มือเพียงแค่ข้างเดียว

ก็สามารถโยนเฉิงอินซึ่งอ่อนแอไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะเชือดไก่ไปถึงด้านในของ
เตียงได้ จากนั้นก็กดทับร่างลงไปโดยไม่รอให้เขาหยัดกายขึ้นมาขัดขืน

“อันเฉิงอิง เจ้านี่เป็นอัจฉริยะในด้านการยั่วโทสะข้าจริงๆ!” เอ่ยจบ

ชายหนุ่มก็โถมพุ่งเข้าไป ฉีกกระชากขบกัดเหยื่อที่เป็นของตนเองราวกับ

สัตว์ปาคลุ้มคลั่ง

ตลอดเวลาที่ด�าเนินกิจกรรมบนเตียง เฉิงอินรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด
และรับรู้ได้ถึงการพองขยายของความปรารถนาของตนเอง เสียงครางอย่าง

มิอาจข่มกลั้นยิ่งพาให้ชายหนุ่มดูถูกและหยามเหยียดมากขึ้นกว่าเดิม

เมื่อได้ยินถ้อยค�าที่คุ้นหู เฉิงอินก็แค่รู้สึกว่าน่าขบขัน เขามองขึ้นไป
ด้านบน ในดวงตาซึ่งเต็มเปียมไปด้วยความปรารถนามีแววยิ้มเยาะอย่างเสียดสี

เพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย

มั่วโลกีย์แล้วอย่างไร? ต�่าทรามแล้วอย่างไร? สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเพียง

ตราประทับที่พวกเขาเพิ่มทวีลงบนร่างกายนี้เท่านั้นมิใช่หรือ? ในเมื่อรังเกียจ

เดียดฉันท์นักละก็ แล้วยังจะมากอดเขาเพื่ออันใดกันเล่า? ภรรยาและอนุใน
บ้านไม่ถูกปากเขาหรือไร? น่าขันโดยแท้!

เฉิงอินไม่สนใจและไม่นึกแยแส ผ่านมาเนิ่นนานหลายปีขนาดนี้แล้ว

เขาเรียนรู้ที่จะปล่อยวางได้ตั้งนานแล้ว
เขาปล่อยวางอดีตของอันเฉิงอิง และปล่อยวางความยึดติดที่มีต่อ

อันเซ่าโหยว ปล่อยวางสกุลอันและยศถาบรรดาศักดิ์ ปล่อยวางทุกสิ่งที่เป็น

ของตนเอง พร้อมกันนั้นก็ปล่อยวางตัวเองด้วยเช่นกัน

36