Page 30 - อ่านฟรี บุพเพบาป 1

ºØ¾à¾ºÒ»Ø¾à¾ºÒ» 11
º

ถึงแม้จะกล่าวเช่นนี้ แต่เขากลับมิได้วางตัวเฉิงอินลง กลับล้วงตั๋วเงิน

หลายใบออกมาจากในอกเสื้อแล้วยัดใส่มืออิ๋นฮวนแทน
อิ๋นฮวนรับเงินมาด้วยความเคยชิน เริ่มนับดูทีละใบๆ หนึ่งใบมีมูลค่า

หนึ่งร้อยต�าลึง มีทั้งหมดห้าใบก็ห้าร้อยต�าลึง

“บอกเถ้าแก่ของพวกเจ้าด้วยว่าข้าพาตัวเจ้านี่ไปแล้ว” อันเซ่าโหยว

พยักพเยิดหน้าไปทางเฉิงอินที่ตนเองก�าลังแบกเอาไว้ “ถ้าต้องการตัวเขา ก็

บอกให้เถ้าแก่ของพวกเจ้าไปที่เรือนพักตากอากาศของข้าด้วยตนเอง ท่านหก
สกุลเฉียนรู้ว่าอยู่ที่ใด” พูดจบก็เดินออกไปโดยไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับมา

คราวนี้อิ๋นฮวนมิได้ห้ามไว้ ในขณะที่พวกเขารับตั๋วเงินห้าร้อยต�าลึงนั้น

เอาไว้...เฉิงอินก็หยุดตะโกนร้องโหวกเหวกด้วยเช่นกัน
ในเมื่อแขกจ่ายเงินมาแล้ว เช่นนั้นพวกเขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเงินมากมายถึงห้าร้อยต�าลึง ไม่มีความจ�าเป็นอันใดจะต้องไป

มีเรื่องมีราวกับเขาเสียหน่อย!

ระหว่างทางเฉิงอินนิ่งเงียบเป็นพิเศษ ปล่อยให้อันเซ่าโหยวแบกตัว
หรือไม่ก็โยนขึ้นไปบนหลังม้าตามอ�าเภอใจ ถึงแม้จะเสียใจแต่ก็ไม่กล่าวโทษ

เขาเพียงแค่แอบภาวนาอยู่ในใจว่า...หวังว่าอีกฝายจะไม่แค้นฝังใจจนเกินไป

มิฉะนั้นหากถูกทรมาทรกรรมทั้งคืน ไม่ตายก็คงจะหายไปครึ่งชีวิต
อันเซ่าโหยวเองก็มิได้พูดวาจาอันใดกับเฉิงอินมากมายนัก เขารีบลง

แส้ม้าเร็วห้อตะบึงกลับมายังเรือนพักตากอากาศของตนเองที่เพิ่งสร้างขึ้นใหม่

ในเมืองจี้หยางซึ่งอยู่บริเวณชายแดนแห่งนี้

28