Page 29 - อ่านฟรี บุพเพบาป 1
P. 29
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃÙ¤§Ù¤§
“เลิกพูดพล่ามเสียที รีบไสหัวไปซะ!” อันเซ่าโหยวตวาดอย่างโกรธจัด
ความน่าครั่นคร้ามเช่นนี้ข่มขู่ได้แต่คนธรรมดาทั่วไปเท่านั้น แต่กลับ
ท�าให้อิ๋นฮวนหวาดกลัวมิได้แม้แต่น้อย แต่ไหนแต่ไรมาเขาก็ ‘หน้าด้านหน้าทน’
จนเป็นที่เลื่องชื่อ ต่อให้อีกฝายโกรธเกรี้ยวเย็นชาเพียงใด เขาก็ยังไม่ย่อท้อ
อยู่ดี!
“ช่างน่าล�าบากใจเหลือเกิน คิดไม่ถึงว่าท่านจะชอบเฉิงอินถึงเพียงนี้?”
เขาเอ่ยถามหยั่งเชิง
ทว่าพอเฉิงอินและอันเซ่าโหยวได้ยินวาจานี้ต่างก็รู้สึกไม่สบอารมณ์
ทั้งคู่ ถึงกับพูดตอบออกมาอย่างพร้อมเพรียงกันว่า “ใครบอกว่าข้า (เขา) ชอบ
เขา (ข้า) กันเล่า!?”
“แหม...” อิ๋นฮวนมองปฏิกิริยาของทั้งคู่อย่างยิ้มๆ แล้วย้อนถาม “ใน
เมื่อไม่ชอบ แล้วจะต้องยึดเฉิงอินไปเพื่ออันใดเล่า? คุณชายอันนี่น่าสนใจจริงๆ”
อันเซ่าโหยวไม่ชอบอธิบายเรื่องราวในครอบครัวของตนเองให้ผู้อื่น
ฟังมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ดังนั้นเขาจึงขมวดหัวคิ้วเล็กน้อย ไม่ตอบค�าถามของ
คนผู้นี้อีก แต่เอ่ยย้อนถามกลับไปว่า “ว่ามา ต้องการเท่าไรข้าถึงจะพาตัวเขา
ไปได้!?”
ตรงไปตรงมาจริงๆ เหตุใดคนที่ได้เจอกับคนผู้นี้ถึงมิใช่เขาหนอ!?
อิ๋นฮวนแอบพร�่าบ่นในใจ ทว่าหน้าฉากยังคงยิ้มกว้างพลางเอ่ยตอบ
“เกรงว่าจะมิได้...ถ้าหากคุณชายอันต้องการตัวเฉิงอิน ก็ต้องพูดคุยกับเถ้าแก่
ด้วยตนเองถึงจะใช้ได้”
“น่าร�าคาญ!”
27
