Page 35 - อ่านฟรี! Don't worry mama
P. 35

NARISE KONOHARA


                หญิงสาวท�าหน้าตะลึงเหมือนโดนผีหลอก จนโยชิเอะกังวลว่าสิ่งที่เธอถามออกไป
          มันพิลึกหรือเปล่า
                “ที่ผ่านมาลูกชายไม่เคยออกไปค้างข้างนอกโดยไม่ขออนุญาตฉัน เขาอาจโดน

          ลักพาตัวตอนก�าลังเดินทาง หรือโดนฆ่า...โอ๊ยน่ากลัว...ฉันเป็นห่วงแสนห่วงเหลือเกินว่า
          เขาอาจเข้าไปพัวพันกับคดีบางอย่าง”
                หญิงสาวท�าหน้าพิศวงอย่างเห็นได้ชัด
                “ถึงมาบอกว่าไม่กลับบ้านก็เถอะ แต่อิมาคุระซังไม่ได้เป็นผู้บังคับบัญชาของฉัน...

          ช่วยรอสักนิดได้ไหมคะ ฉันจะลองไปถามลูกน้องของเขาให้”
                หญิงสาวลุกจากโต๊ะ และกลับมาอย่างรวดเร็ว
                “อิมาคุระซังออกไปท�างานนอกสถานที่กับลูกน้องที่ชื่อฮิงาชิยามะค่ะ ฉันไปถาม
          เบอร์มือถือกับเบอร์บ้านของฮิงาชิยามะให้แล้ว ลองติดต่อไปดูนะคะ”

                โยชิเอะกล่าวขอบคุณหญิงสาวแล้วถือโน้ตออกไปที่ทางเดิน เธอรีบโทรไปตาม
          เบอร์ที่ได้ เบอร์มือถือของลูกน้องชายโทรไม่ติด เธอเลยลองโทรไปที่บ้าน มีผู้หญิงที่เป็น
          แม่รับสาย ทว่าผู้เป็นแม่ของเขาก็บอกว่าลูกน้องชายไม่ได้กลับบ้านและไม่ได้ติดต่อมา
          เช่นกัน แต่ว่าอีกฝ่ายกลับไม่มีท่าทีกังวลเรื่องลูกชายไม่กลับบ้านขนาดโยชิเอะ เมื่อไม่ได้

          เบาะแสเพิ่มเติม โยชิเอะจึงกัดฟันกรอดก่อนวางสายลง เธอกลับไปที่แผนกพัฒนาสินค้า
          อีกครั้ง เข้าไปพูดกับหญิงสาวที่เธอคุยด้วยเมื่อครู่
                “คือว่า...คนที่เดินทางไปท�างานนอกสถานที่ด้วยกันก็ยังไม่ได้กลับบ้านค่ะ ทาคาชิ
          ไปที่ไหนเหรอคะ”

                หญิงสาวขมวดคิ้ว และท�าสีหน้าเหมือนบอก ‘อีกแล้วเหรอ...’
                “ถึงมาถามฉันก็เถอะ แต่ฉันก็ไม่ทราบเรื่องไปมากกว่านี้หรอกค่ะ”
                น�้าเสียงส่อชัดถึงความร�าคาญในตัวโยชิเอะ แต่โยชิเอะก็ไม่มีทางยอมถอยเช่นกัน
                “ท�าไมพูดไม่รับผิดชอบเลย ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเด็กคนนั้นระหว่างไปท�างานนอก

          สถานที่ ทางบริษัทก็ต้องรับผิดชอบจริงไหมคะ”
                ปัง หญิงสาวฟาดแฟ้มที่ถือลงบนโต๊ะ
                “รับผิดชอบอะไรกันคะ เมื่อกี้ฉันก็บอกไปแล้ว ว่าอิมาคุระซังไม่ได้เป็นผู้บังคับ
          บัญชาโดยตรงของฉัน ถ้าจะหายไปตามใจชอบเอง แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วยที่เราต้องไปหา”


                                         33
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40