Page 37 - อ่านฟรี! Don't worry mama
P. 37
NARISE KONOHARA
น�้าเสียงแดกดันทิ่มแทงในอกของยูอิจิ
“ผมหาแล้วครับ แต่ไม่เจออะไร...”
อิมาคุระชันร่างขึ้นทันที
“มัวไปท�าอะไรน่ะ ถ้าหาไม่เจอ ก็เท่ากับว่าเสียเวลาทั้งวันไปเปล่าๆ น่ะสิ”
“แต่ว่ามันไม่มีจริงๆ...”
หึ เสียงเยาะออกจมูกดังขึ้น ก่อนหันหลังให้ยูอิจิ ท่าทางอิมาคุระจะอารมณ์เสีย
มากจริงๆ แต่ยูอิจิก็รู้เหตุผลในทันที เสียงท้องร้องโครกที่ไม่ใช่ของเขาดังแว่วมา เสียงนั้น
เงียบไปสักพักก่อนจะดังขึ้นอีก รอยยิ้มโดยไม่ทันรู้ตัวปรากฏขึ้นบนหน้าของยูอิจิ
ผ่านไปสามวันแล้ว ในที่สุดขนมที่อิมาคุระน�าติดตัวมาและไม่ยอมแบ่งให้ยูอิจิ
แม้แต่ชิ้นเดียวก็หมดลง ‘สมน�้าหน้า’ ความคิดนั้นผุดขึ้นไม่ขาดสาย ยูอิจินอนบนฟูกนอน
หัวเราะคิกเสียจนร่างสั่นคลอน เขาดีใจมากเสียจนแทบลืมความหิวของตัวเองที่พยายาม
เติมน�้าลงไปในท้องให้เต็ม
เช้าของวันที่สี่ ยูอิจิเห็นอิมาคุระดื่มน�้าในบ่อไม่หยุด ใช่แล้ว ฉันก็ท�าเหมือนกัน
ไอ้วิธีเติมน�้าลงไปในท้องที่ว่างเปล่าแบบนั้น...ยูอิจิอดรู้สึกอย่างคนที่เหนือกว่าไม่ได้... เขา
ออกไปค้นหาอาหารระหว่างที่อิมาคุระเฝ้าท่าเรือ แต่แค่เดินนิดหน่อยเขาก็รู้สึกอ่อนเพลีย
ก�าลังของเขาตกลง เพราะเดินตลอดโดยที่ไม่ได้กินอะไรเลยมาเกือบสามวัน หิวตาย...ค�า
ค�านั้นเริ่มเห็นเป็นรูปเป็นร่างเสียจนเขานึกกลัว
เขามาคิดได้ระหว่างหยุดพักใต้ร่มไม้ ว่าการเอาแต่ค้นหาในบ้านอาจเป็นเรื่องที่
เปล่าประโยชน์ ถ้าเขาหาพวกผลไม้หรือของกินจากธรรมชาติได้ บางทีมันอาจจะดีกว่า
เขาลองเข้าไปตามพุ่มไม้ซึ่งอยู่ด้านหลังของบ้านที่เขาล้มเหลวในการหาอาหารกระป๋อง
พงหญ้าขึ้นสูงมาถึงหัวเข่าจนน่ากลัวว่าจะเจอพวกงู แต่เขาก็เก็บเกี่ยวได้อย่างมหาศาล
เพราะเมื่อเพ่งมองดีๆ ที่มุมหนึ่งของพงหญ้า เขาพบว่ามันเป็นใบของแครอท จึงลองถอน
มันขึ้นมา ถึงแม้ว่ารูปร่างของมันจะพิกลพิการ แต่มันก็เป็นแครอทจริงๆ เขาถึงขนาด
ลืมตัวถอนมันออกมาเป็นสิบหัว แต่ว่ารอบๆ นั้นก็ยังมีใบของแครอทอีกมากมาย เขา
เผลอก�าแครอทชูขึ้นฟ้า ดีใจเสียยิ่งกว่าตอนสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้
เขาถอนแครอทที่ถูกปล่อยทิ้งจนกลายเป็นแครอทป่าออกมาราวยี่สิบหัว น�ากลับ
บ้านร้างที่ใช้เป็นที่พัก เขารวบรวมกิ่งไม้กับหญ้าแห้งที่อยู่รอบๆ และจุดไฟด้วยไม้ขีดที่
35
