Page 33 - อ่านฟรี มายาพันธกานต์ 2 (เล่มจบ)
P. 33
เฟิงน่ง
ยากล�าบากนัก
“ตาเฒ่าว่าน คุณชายใหญ่อยู่ด้านนี้”
ไป๋เส้าฉิงเดินตามสวีฝูไป เขาเดินอ้อมทางเดินเข้าไปที่ห้องด้านใน ม่าน
หน้าต่างในห้องล้วนถูกปล่อยลงท�าให้ทั้งห้องมืดสลัว สวีเหอชิงตะแคงกายพิงอยู่
ข้างเตียง ดูท่าจะป่วยอย่างแท้จริง
สวีฝูลดเสียงลง “คุณชายใหญ่ ท่านหมอมาแล้วขอรับ”
สวีเหอชิงไอครั้งหนึ่งแล้วเอ่ยเสียงเบา “มาตรวจอาการป่วยอันใด ข้ามิได้
ป่วย สวีฝู เจ้าเชิญท่านหมอกลับไปเถิด!” เสียงนั้นฟังดูทุ้มต�่าแผ่วเบาและแหบพร่า
กว่าที่ไป๋เส้าฉิงเคยฟังจากบนหลังคาเป็นอย่างมาก ราวกับสวีเหอชิงไปพบเจอเรื่อง
เจ็บปวดใจอันใดมากระนั้น
หรือซือหม่าฝานกระท�าอันใดกับสวีเมิ่งหุยผู้นั้นเสียแล้วเล่า
เมื่อดวงตาของเขาคุ้นชินกับความมืดภายในห้องจึงมองเห็นว่าสวีเหอชิง
ดูอ่อนเพลียซูบซีดยิ่งนัก หางตามีคราบน�้าตาอยู่ ไป๋เส้าฉิงเดินเข้าไปใกล้แล้วว่า
“คุณชายสวี ขอให้ข้าได้ตรวจชีพจรให้ท่านสักหน่อย ไม่ว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้นก็ควร
รักษาสุขภาพ ไม่เช่นนั้นคนที่คิดถึงท่าน คะนึงหาท่าน จะท�าอย่างไรเล่า”
“คิดถึงข้า คะนึงหาข้าหรือ” สวีเหอชิงคล้ายถูกจี้ใจ เขาเงยขึ้นทันที แม้เขา
มิได้ก�าย�าเช่นซือหม่าฝาน หากยังคงสง่างามไม่น้อย ดวงตานั้นดูอ่อนโยนนัก
สวีฝูเอ่ยอยู่ด้านข้าง “ใช่แล้ว! หากท่านล้มป่วยลงคุณหนูใหญ่จะท�าอย่างไร
เล่า นางก�าลังร้องไห้อย่างหนักอยู่ที่โถงด้านในนะท่าน”
“ได้ ท่านตรวจชีพจรข้าเถิด!” สวีเหอชิงคล้ายคิดบางเรื่องได้ เขาเอ่ยกับสวีฝู
“ตรวจชีพจรต้องสงบจิตใจ สวีฝู เจ้าออกไปก่อนเถิด”
สวีฝูรับค�าแล้วออกไปอย่างว่าง่าย
ในห้องเหลือเพียงพวกเขาสองคน
ไป๋เส้าฉิงคิดในใจว่าประเสริฐนัก
เขาก�าลังคิดอยากทราบว่าเหตุใดซือหม่าฝานต้องควบคุมสกุลสวีเอาไว้ใน
31
