Page 28 - อ่านฟรี มายาพันธกานต์ 2 (เล่มจบ)
P. 28
มายาพันธกานต์ 2
“หากผู้อาวุโสต้องการให้ซือหม่าฝานเอ่ยออกมาจากปาก เช่นนั้นซือหม่าฝาน
ก็จะพูดตรงๆ แล้ว” ซือหม่าฝานรวบพัดกระดาษในมือแล้วเสียบกลับไปหลังเอว เขา
ประสานมือแล้วยิ้มพลางว่า “สิ่งที่ซือหม่าฝานปรารถนา ก็เพียงคัมภีร์ลับชั่วเหอกง
ที่ผู้อาวุโสได้มาโดยชะตาลิขิตเมื่อหลายปีก่อนเท่านั้น”
“ชั่วเหอกง...”
“ซือหม่าฝานศึกษาศิลปะการเก็บหยางมานาน ค้นหาคัมภีร์นี้ยากล�าบาก
นัก เพิ่งได้ทราบว่าคัมภีร์นี้ตกมาอยู่ในมือของผู้อาวุโส แต่ผู้อาวุโสหายสาบสูญไป
จากยุทธภพหลายปี ไม่คิดว่าสวรรค์มีตา กลับให้ข้ามาพบกับผู้อาวุโสโดยบังเอิญ
ช่างน่ายินดียิ่งนัก”
ไป๋เส้าฉิงเพิ่งทราบบัดนี้ว่าเหตุใดเมื่อซือหม่าฝานทราบว่าเขาคือว่านหลี่หง
จึงรีบยื่นมือเข้ามายุ่งเกี่ยว
มิใช่เพื่อต�าแหน่งเจ้าส�านักเจียงเฉิง แต่เพื่อคัมภีร์ชั่วเหอกงเล่มนั้น
ซือหม่าฝานเห็นไป๋เส้าฉิงเงียบงันก็ทราบว่าเขาก�าลังคิดใคร่ครวญ จึงเอ่ย
ด้วยน�้าเสียงอ่อนโยน “หากผู้อาวุโสไม่ต้องการให้ซือหม่าฝานชมดูคัมภีร์ลับ ข้าก็
ไม่อาจท�าอันใดได้ เพียงขอความเมตตาผู้อาวุโสช่วยชี้แนะ เราสองคนนั้น หนึ่งคนมี
วิชาขวางฟ้าต้านตะวันติดกาย อีกหนึ่งคนทราบว่าจะเก็บเกี่ยวก�าลังภายในจากศัตรู
ได้อย่างไร ไยมิใช่น�าความตายมาสู่ศัตรูได้ง่ายดายเล่า”
ชั่วขณะนั้นจู่ๆ ไป๋เส้าฉิงก็เบิกตากว้าง ใบหน้าซีดเผือด ความคิดแล่นปราด
ขึ้นกะทันหัน เขาเข้าใจทุกสิ่งอย่างกระจ่างแจ้ง
ซือหม่าฝานมิใช่ศิษย์ของเฟิงหลง แม้เขาฝึกฝนวิชาขวางฟ้าต้านตะวันมา
แต่เล็ก ทว่าไม่มีเตียงเย็นเยือกพันปี ทั้งยังไม่มีพรสวรรค์ด้านการฝึกปรือวิทยายุทธ์
เช่นเฟิงหลง เขาจะต้องลอบรับศิษย์ฝีมือดีเข้ามาไม่น้อย อาศัยยามศิษย์เหล่านี้ยัง
ไม่ปีกกล้าขาแข็งพอจะเหินบินลอบเก็บก�าลังภายในศิษย์เหล่านั้นมาเสริมให้ตนเสีย
ด้วยเหตุนี้เขาจึงสามารถมีก�าลังภายในมากเพียงพอต่อกรกับเฟิงหลงได้แม้อายุยัง
น้อย
26
