Page 36 - อ่านฟรี มายาพันธกานต์ 2 (เล่มจบ)
P. 36
มายาพันธกานต์ 2
พลางเอ่ย “ไม่ผิด ซือหม่าฝานไม่คืนเขาให้ข้าหรอก”
“แต่ท่านยอมท�าเช่นนี้เพื่อสวีเมิ่งหุย หากสวีเมิ่งหุยตายก็คงตายตาหลับ
แล้ว”
สวีเหอชิงเงยหน้าขึ้นทันที เขาเบิกตากว้างมองไป๋เส้าฉิงแล้วกัดฟันเอ่ย
เสียงต�่า “ผู้ใดบังอาจท�าร้ายเขา ไม่ ไม่ หากซือหม่าฝานบังอาจท�าร้ายเขา ข้าจะ
แก้แค้นให้จงได้ ท่านปลอมตัวเป็นว่านหลี่หงอยู่ที่นี่คาดว่าคงเป็นสกุลที่มีความแค้น
กับซือหม่าฝาน ยากจะหลบเลี่ยงสายตาของเขาไปได้ แต่ล�าพังท่านคนเดียวคง
เรี่ยวแรงอ่อนด้อยนัก ยากท�าการใหญ่ ข้ายินดีช่วยเหลือท่าน”
ไป๋เส้าฉิงมองเขาแล้วจู่ๆ ก็เผยรอยยิ้มอย่างสนุกออกมา “ท่านสู้อดทนอยู่
ที่นี่ ที่แท้เพียงเพราะสวีเมิ่งหุยผู้เดียวเท่านี้นะหรือ”
ค�าพูดนี้แทงใจสวีเหอชิง เขาโคลงตัวเล็กน้อย
สวีเหอชิงขมวดคิ้ว ถอนหายใจยาวอยู่ครู่หนึ่ง ราวกับต้องการปลดปล่อย
ความอึดอัดคับข้องที่มีมานานหลายปีออกไปในคราวเดียว จากนั้นจึงมองไป๋เส้าฉิง
แล้วว่า “หากเขาไม่เอาเมิ่งหุยเข้ามาเกี่ยวข้อง ข้าย่อมไม่คิดรับเผือกร้อนนี้มาไว้ในมือ
แต่แรก”
ไป๋เส้าฉิงไม่เอ่ยค�า เพียงรอค�าพูดต่อไปของเขาเงียบๆ
“เรื่องของที่นี่ยืดเยื้อรุนแรงนัก” แม้สวีเหอชิงก�าลังพูดอยู่กับไป๋เส้าฉิง หาก
ดวงตากลับเบือนออกไปนอกหน้าต่างมองต้นไม้กิ่งไม้ที่ถูกลมพัดไหวดังซ่าๆ คล้าย
ก�าลังคิดถึงอดีตอันห่างไกล เขาก�าลังจะพูดต่อแต่กลับหยุดลงกะทันหัน “เช่นนั้นที่แท้
ท่านเป็นใครกัน มีความแค้นหรือบุญคุณอันใดกับซือหม่าฝานรึ”
เมื่อชนะพนันแล้วครั้งหนึ่ง ก็ได้แต่ลงเดิมพันต่อไป
ไป๋เส้าฉิงนั้นคือนักพนันที่มีดวงเดิมพันไม่เลวมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
เขามองสบตาสวีเหอชิง จากนั้นจึงถอดหน้ากากออก ยิ้มบางพลางประสานมือ
คารวะ “ข้าคือคุณชายสามแห่งสกุลไป๋ ไป๋เส้าฉิง แม้นับเป็นทายาทหนึ่งในสี่สกุลใหญ่
เช่นกัน แต่ในอดีตไม่มีวาสนาได้พบพี่สวี” รอยแผลจากการทาพิษผึ้งจางหายไปแล้ว
34
