Page 17 - อ่านฟรี เพทุบายบันดาลรัก
P. 17
สือหลัว 15
ครั้งเดียวในตลอดเวลาหลายปีมานี้ที่พวกเราได้กินอิ่มที่สุดเจ้าค่ะ
แต่พอฮูหยินผู้เฒ่ากลับไป พวกเราก็ถูกไล่กลับมาอยู่ที่เรือนเก่าๆ โทรมๆ
แห่งนี้อีกครา อาภรณ์ใหม่ของท่านกับนายน้อยรวมถึงเครื่องประดับทองค�าวิบๆ
วับๆ ก็ถูกตู้อี๋เหนียงริบกลับไปหมดเลยเจ้าค่ะ”
“ฮูหยินผู้เฒ่าไม่รู้เรื่องเหล่านี้เลยหรือ ตอนนั้นข้าก็ปล่อยให้นางมือที่สามตู้
รังแกคุณหนูในภรรยาเอกเพียงคนเดียวแห่งจวนโหวอย่างข้าเช่นนี้หรือ” เหอหลิง
คนนี้ช่างไร้ประโยชน์จริงๆ ถึงกับปล่อยให้อนุภรรยาผู้หนึ่งย�่ายีรังแกคุณหนูแห่ง
จวนโหวที่แท้จริงอย่างนาง
“ฮูหยินผู้เฒ่าจะไปรู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไรเล่าเจ้าคะ แม้แต่ตัวคุณหนูเอง
ยังไม่กล้าบอกฮูหยินผู้เฒ่าเลย!” มือที่สามหมายความว่าอย่างไรกัน? ใบหน้าสี่จู๋
เต็มไปด้วยเครื่องหมายค�าถาม แต่ว่าเห็นคุณหนูเอ่ยอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเช่นนี้
คงจะไม่ใช่ค�าเพราะๆ เป็นแน่ คงจะมีความหมายใกล้เคียงกับนางมารจิ้งจอก
กระมัง
“เพราะเหตุใดกัน?”
สี่จู๋รู้ว่าหลังจากคุณหนูตกน�้าความทรงจ�าก็สูญหายไปจนหมดจึงไม่รู้สึก
แปลกใจกับค�าถามของนาง เอ่ยอธิบายอย่างมีน�้าอดน�้าทน “คุณหนู ที่ท่านท�า
เช่นนี้ก็เพื่อนายน้อยเจ้าค่ะ ตอนนายน้อยสามขวบ ฮูหยินผู้เฒ่าซึ่งปฏิบัติธรรม
อยู่ที่อารามเดินทางกลับมา ท่านจึงบอกเรื่องที่ตู้อี๋เหนียงทารุณพวกท่านให้ฮูหยิน
ผู้เฒ่าทราบ ตอนนั้นฮูหยินผู้เฒ่ายังช่วยออกหน้าแทนท่าน ทว่าพอฮูหยินผู้เฒ่า
กลับไปแล้ว ตู้อี๋เหนียงรู้ว่าคนที่ท่านให้ความส�าคัญที่สุดคือนายน้อย นางจึงสั่งคน
ให้ผลักนายน้อยตกน�้าต่อหน้าท่าน...
แม้นตอนนั้นนายน้อยจะถูกน�าตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แต่ว่าตอนนั้นเป็น
ช่วงเดือนสิบสอง ตอนนายน้อยถูกช้อนตัวขึ้นมาร่างกายก็เขียวคล�้าตัวแข็งไปหมด
เกือบจะสิ้นลมไปแล้วด้วยซ�้า หากมิใช่เพราะเมื่อตอนฮูหยินยังมีชีวิตอยู่มียา
ลูกกลอนยื้อชีวิตเหลือทิ้งไว้ ป่านนี้นายน้อยคงไม่อยู่แล้ว... นับตั้งแต่บัดนั้นมา
ท่านก็มิกล้าท�าเรื่องอะไรให้ตู้อี๋เหนียงไม่พอใจอีก...” พอพูดถึงตรงนี้หยาดน�้าตา
ของสี่จู๋ก็ไหลพรากลงมาอย่างห้ามไม่อยู่ “นายน้อยเองก็ป่วยกระเสาะกระแสะ
