Page 32 - อ่านฟรี มนตร์ดาริกา

30 ม น ต ร ด า ริ ก า
หญิงสาวลอบมองใบหนาหลอเหลาในชุดแสนแพงดวยความปลื้มในตัวชายหนุม
“เสียดายนะครับ งานแบบนี้ไมมีนมชมพู” จูๆ เขาพูดถึงนมชมพู

“งั้นเราไปหาดื่มที่อื่นดีไหมคะ ดาก็อยากดื่มชานมอยูพอดี”
“คุณดาไมตองอยูพบปะนักธุรกิจหรือครับ”

“อืม...นั่นสิ คุณชายก็ดวยนี่นา” เขาเปนถึงคุณชาย ซํ้ายังเปนนักธุรกิจ ยอม
สําคัญกวาสาวใชที่ตองคอยรับใชเจานายอยูแลว ออกไปแบบนี้ไมนาจะดี
“ผมไมมีปญหาหรอกครับ ทักทายมาหลายคนทีเดียว อยากไปดื่มนมชมพูกับ

คุณดามากกวา” ขี้เกียจปนคําพูดสวยหรู พูดคุยกับคนรวยที่เอาแตศัพทธุรกิจ ศัพทหุน
มาพูดคุยกัน ออกไปสักพักก็ดีเหมือนกัน อยางนอยคืนนี้โชคเขาขางไดเจอกับคุณดา

ทั้งที่ไมคิดวาจะไดเจอ นับเปนโชคไหมละ
“ดาก็ไมมีปญหาคะ” ไมรูจักใครสักคน จําเปนตองอยูทักใครละ นั่นหนาที่

คุณหนู เธอมาเปนคนรับใชเทานั้นเอง
ชายหนุมผายมือเชื้อเชิญคุณหนูบานคนรวย ดารินทรชอนตาขึ้นมองดวงหนา

คนตัวสูง แคมองทําไมใจเธอถึงสั่น อกดานซายเตนระรัว นี่มันเปนอะไรกันเนี่ย สั่น
ทําไม หยุดสั่นเดี๋ยวนี้ดารินทร หญิงสาวบอกตัวเอง
เธอนั่งรถกับคุณหนูผานมาทางโรงแรมเห็นรานนํ้าปนอยูหลายราน จัดรานได

นารักนาเขาไปใชบริการ ชายหนุมเองก็เห็นระหวางขับรถผาน อยูไมไกลจากโรงแรม

ไมจําเปนตองเอารถไปในความคิดเขา
“คุณชายไมขับรถไปหรือคะ”
“ผมอยากมีเวลาอยูกับคุณดานานๆ เชื่อไหมการกาวเดินไปดวยกันทีละกาว

ดีกวาขับรถไปแลวมันถึงที่หมายเร็วนะครับ”
“ออ...หรือคะ” คําตอบของเขาทําใหเธอหยุดหายใจชั่วหนึ่งวินาที พรูลมหายใจ

ออกจากปากเบาๆ นี่เธอตองเขินใชไหม เขาหยอดมาแบบนี้
ระหวางเดินเคียงกัน คุณชายรูสึกอยากจับมือคุณดา นิ้วเขากระดิกตลอดเวลา

แอบมองมือแลวเสไปมองเบื้องหนา ควบคุมอาการสั่นของหัวใจไมอยู พอหญิงสาว
หันมองเขาก็แกลงยกมือลูบศีรษะ ยิ้มแหยปนหนาหลอแบบที่เขาชอบทําเวลาเขิน นั่น