Page 30 - อ่านฟรี มนตร์ดาริกา

28 ม น ต ร ด า ริ ก า
“อยูนิ่งๆ สิครับ” เขายังคงยืนยันการกระทํา นิ้วโปงแตะโดนเนื้อแกมเนียนนุมนิ่ม
เช็ดครีมสีขาวบนแกม แทนที่จะเช็ดกับกระดาษทิชชู เขากลับดูดครีมตรงนิ้วโปงเขาปาก
“อา...คุณชาย” บาๆ เขาทําแบบนี้อยากใหเธอละลายตายตรงนี้หรืออยางไร

ดารินทรกมหนามองพื้น สบตากับคุณชายอาจจะกลายเปนหายนะในชีวิตได ถาอยาก
มีชีวิตอยูอยาสบตากับเขาเปนการดีที่สุด

“พรหมลิขิตอีกแลวนะครับ”
“คือ...อะไรคะ”

“วันกอนเราเจอกันที่หางฯ ผมวามันคือพรหมลิขิต แถมเรายังไดเจอกันอีกครั้ง
ทั้งที่ผมไมคิดวาจะไดเจอกับคุณดาที่นี่ดวยซํ้า ถาไมใชเพราะพรหมลิขิตจะเปนอะไร

ไดละครับ ผมคิดไมออกจริงๆ” เขาก็ลิเกไดเหมือนกัน ใครจะรู ชายหนุมแอบชมตัวเอง
“ไมยักรูวาคุณชายมางานแบบนี้ดวยเหมือนกัน”

ไมนามาดวยซํ้า วันพรหมลิขิตอะไรเลา วันซวยนะสิ ดีใจก็ดีใจจนเนื้อเตนที่
ไดเจอกับคุณชาย แตบรรยากาศที่มีเจานายมาดวยมันใชหรือ คุณหนูขา อยาเพิ่ง

เดินมาทางนี้นะคะ
“ผมตองมาสิครับ เพราะผมกําลังทําธุรกิจรวมกันกับเพื่อน วันนี้เขาไมอยูผม
จึงมาเปนตัวแทนบริษัทเรา” เขาใชคําสวยหรู

“ออ...หรือคะ” ดารินทรมองหาคุณหนู สาธุ อยาเดินเฉียดมาทางนี้เลย คุย
ธุรกิจนานๆ จนถึงเวลากลับบานเลยยิ่งดี โชคดีเปนบาที่เธอออนคุณหนูขอชุดสวยๆ

มาใส ไมอยางนั้นอยูในชุดคนใชความแตกแน ใครจะคิดละคุณชายตรัยคุณจะมา
งานนี้ดวย เปนคุณชายมีเชื้อมีแถวยังลงทุนทําธุรกิจ แสดงวาชาติตระกูลเขารํ่ารวยมาก

ดารินทรดูลุกลี้ลุกลนอยูตลอดเวลา มองไปทั่วงานคลายคนหวาดระแวง หรือ
กําลังรอใครสักคน

“มองหาใครหรือครับคุณดา”
“มอง...อา...มอง ไมมีคะ ดาจะมองใครไดละคะ อยูกับคุณชายก็ตองมองคุณชาย
สิคะ ดากลัวผูหญิงคนอื่นอิจฉาดาคะที่ไดมีโอกาสยืนขางคุณชาย” เธอตอบไดสวย

เหมือนนางงามจับซองขาวไดคําถาม มงจะลงก็คราวนี้แหละ แววตาหลุกหลิกไปหมด