Page 31 - อ่านฟรี มนตร์ดาริกา

29
พิ มพ ชนก
มือเย็นเฉียบ “คนเริ่มเยอะคุณชายวาไหมคะ เราไปหาที่คุยกันดีกวาไหม” ทําตัวเปน
ผูหญิงหนาดาน ชวนผูชายออกไปคุยที่ลับตา ขืนคุยอยูแบบนี้คุณหนูโผลมาไดซวยแน

“ก็ดีนะครับ” เขาไมรูจักใคร ขี้เกียจปนหนาเปนคนรวยอยูพอดี เธอเปนนัก
ธุรกิจมีคนรูจักเยอะคงจะอึดอัด “เราไปหาที่เงียบๆ คุยกันก็นาจะดีนะผมวา” เห็นดวย

กับความคิดของเธอ “คุณดาคงเมื่อยทักทายคนสิครับ” คาดวาอยางนั้น
“ออ...ใชคะ ตั้งแตมาถึงดาก็เพิ่งไดหยุดพัก หาของกินตอนที่คุณชายเดินมา
นี่ละคะ” คุณหนูทิ้งเธออยูลําพัง ไมรูจะทําอะไรนอกจากกิน ในเมื่อไมรูจักใครในงาน

นี้ “ไปเถอะคะ” ดารินทรไมอยากอยูเปนเปาสายตา จึงถือโอกาสฉวยขอมือคุณชาย
เดินออกไปทางดานหลังโรงแรมหรู

ทาทางของเธอดูคลองแคลว คงมาสถานที่หรูหราบอยๆ เขากาวเดินตาม
การฉุดพรอมกับแอบอมยิ้ม มองแผนหลังเนียนที่โผลพนชุดสวย ผาเนื้อดีราคายอม

แพงตามการออกแบบ สะโพกกลมกลึงยักยายอยูเบื้องหนายิ่งมองยิ่งเพลิน คุณชาย
แอบหื่นหนอยๆ ชวยไมได ของดีลอยอยูตรงหนา ไมมองถือวาไมใชผูชาย รูปรางเธอ

ดีมาก มองจนเพลินตา
พอไปถึงสวนหยอมเธอจึงหยุดยืน หากแตมือยังจับกุมมือชายหนุมดานหลัง
เขากาวเดินมาหยุดขางๆ เธอ

“ไมชอบคนเยอะหรือครับ”

“บางครั้งคะ” หญิงสาวยังไมรูตัววายังไมไดปลอยมือเขา พอจังหวะหันไปมอง
หนาเขานั่นแหละถึงไดรูตัว กมมองมือตัวเองที่ยังจับกุมมือเขาแนน “อุย!!” ปลอยมือ
เขาฉับไว อาการขวยเขินแลนขึ้นสูแกมเนียน เลือดฝาดสีแดงจึงปรากฏจับดวงหนา

“ปกตินักธุรกิจมักตองพบปะผูคน ไมนาจะเบื่อนะครับ” เขาเชื่อวาเปนแบบนั้น
“เออ...เจอคนมากๆ บางครั้งก็เบื่อคะ เบื่อตองคอยปนหนาใหเหมือนไมเบื่อ

เพื่องานคะ” ดารินทรจําคําพูดคุณหนูมาใช คุณชายคือความฝนของเธอไมใชหรือ
ตองทําตัวเปนคุณหนูใหแนบเนียน ถาเขาจับได รูความจริงวาเธอไมใชคุณหนูจาก

บานคนรวยนักธุรกิจรอยลานพันลาน มีรถมารับโกหรู เขาคงรังเกียจไมอยากแมแต
จะพูดกับเธอใหเสียเวลา