Page 29 - อ่านฟรี บ่าวมารร้อยเล่ห์ 2 (เล่มจบ)
P. 29
àËÁ»ҪÒ
àËÁ»ҪÒ
ประโยชน์”
เซียวฟางเบ้ปากแต่ไม่ได้ใส่ใจมากนักเช่นกัน เพียงได้ยินเขากล่าว
พึมพ�าว่า “ข้ายอมเลี้ยงดูโดยเปล่าประโยชน์ดีกว่าเอามันออกมาใช้งาน”
มู่หรงชุนกวงไม่ชุนกวง เลยสักนิด
6
ความคิดนี้ผุดขึ้นมาเป็นสิ่งแรกเมื่อเสิ่นเฮ่าเห็นคนผู้นี้
“ผู้น้อยคือองครักษ์เงาใต้บังคับบัญชาของเจ้าพิษ ชื่อว่ามู่หรงชุนกวง
รับบัญชาให้มาติดตามร่วมกินดื่มหลับนอนกับท่านประมุขยุทธภพตลอด
เส้นทางที่ไปเฟิงตูขอรับ” ชุนกวงพูดจาแข็งกระด้าง หน้าตาโอหัง คล้าย
เสิ่นเฮ่าไปติดค้างเขาอยู่มากเช่นนั้น
“ขอเชิญคุณชายกลับไปเสียดีกว่า” เสิ่นเฮ่ากล่าวปฏิเสธอ้อมๆ โดย
ใช้ท่าทีของประมุขยุทธภพที่สนิทสนมน่าคบหามากที่สุด “ผู้น้อยไม่ขาดแคลน
คนหนุ่มที่มาช่วยข้าขวางดาบรับกระบี่ ตระเตรียมรถม้า”
มู่หรงชุนกวงสีหน้าเย็นชาราวฤดูเหมันต์ เขากล่าวด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว
“ประมุขยุทธภพ แม้ผู้น้อยจะมีหน้าตาดั่งหนุ่มน้อย แต่ผู้น้อยก็ยี่ สิบ เจ็ด
แล้วนะขอรับ!” หลายค�าสุดท้ายเหมือนขบเคี้ยวจนแหลกลาญอยู่ภายในปาก
จากนั้นถึงค่อยคายออกมา
เสิ่นเฮ่าหัวเราะพรวดทันที
มู่หรงชุนกวงปราศจากความอบอุ่นแม้เพียงครึ่งวันของฤดูวสันต์ แต่
6 ชุนกวง แปลว่า แสงแดดยามฤดูใบไม้ผลิ ซึ่งหมายถึงความอบอุ่นและอ่อนโยน
27
