Page 22 - อ่านฟรี บ่าวมารร้อยเล่ห์ 2 (เล่มจบ)
P. 22
º‹ÒÇÁÒÃÃŒÍÂàÅ‹ËÃŒÍÂàÅ‹Ë 2
º‹ÒÇÁÒÃ
“ตัวข้าเอง”
“ตัวเจ้าเอง?”
“ใช่แล้ว เป็นข้าเอง”
“ใต้หล้านี้เหตุใดถึงมีคนโง่งมเช่นนี้ได้นะ?” เหลยฮว่างประหลาดใจ
“ลูกกู่แม่กู่ไม่มีวันพรากจากตลอดกาล ห่างจากแม่กู่ร้อยก้าวก็ราวกับจะจาก
ตาย ห่างจากแม่กู่หนึ่งวันลูกกู่ก็จะทะลุออกมาจากล�าไส้ เจ้าวรยุทธ์สูงส่ง แล้ว
เหตุใดถึงได้ยินยอมพร้อมใจกลืนของอัปมงคลเช่นนี้ลงไปได้? หรือว่าเป็น
กฎลัทธิไร้ประมาณของพวกเจ้า?”
เซียวฟางช้อนตาขึ้นมองเขาด้วยความยากล�าบาก หัวเราะแล้วตอบ
ว่า “ใต้เท้าเหลย ท�าไม ท่านยังดูไม่ออกอีกว่า แม่กู่นี้อยู่ในก�ามือผู้ใด?”
เหลยฮว่างครุ่นคิดอย่างถ้วนถี่ จากนั้นก็ยิ่งประหลาดใจ “หรือว่าจะ
เป็นเสิ่นเฮ่า? นี่ นี่เจ้าท�าเพื่ออะไรกันอีก?”
เซียวฟางขดตัวจนเป็นก้อนกลมแน่นอยู่ใต้ผ้าห่ม
“คนพูดกันว่าลูกกู่ถูกควบคุมโดยแม่กู่ แม่กู่เป็นอาวุธ ลูกกู่เป็น
ตัวสั่งการ ทว่าหากมีผู้รู้จักใช้ แม่กู่จะไม่ถูกควบคุมโดยลูกกู่ได้อย่างไร? ผู้ที่
รับแม่กู่ไปจะต้องทนรับการกะเกณฑ์ทุกสิ่ง จนท้ายที่สุดก็กลายเป็นหุ่นเชิดที่
ถูกใช้งานไปจริงๆ”
เหลยฮว่างขมวดคิ้วยับย่นเองโดยธรรมชาติเพราะค�าพูดชั่วร้ายซึ่ง
แฝงไว้ด้วยแผนการ
“เช่นนั้นเสิ่นเฮ่ารับแม่กู่เข้าไปหรือ?”
“ฮ่า” เซียวฟางพลันหัวเราะออกมา ส่ายหน้าถอนหายใจก่อนเอ่ย
20
