Page 21 - อ่านฟรี บ่าวมารร้อยเล่ห์ 2 (เล่มจบ)
P. 21
àËÁ»ҪÒ
àËÁ»ҪÒ
จากนั้นรอคอยไปอีกหนึ่งเค่อ เมื่อดวงตะวันเจิดจ้าแล้วเขาจึงสวมเสื้อคลุม
ขนจิ้งจอก อาศัยแขนเถี่ยเจี้ยนอันช่วยประคองเดินออกไป
เขาพบว่าที่แท้เช้าตรู่ของวันนี้ผู้ที่ทรมานมากที่สุด ณ สถานที่แห่งนี้
หาใช่ตัวเขาไม่ เซียวอูหลิงนอนตะแคงอยู่ข้างกองไฟที่ดับมอดไปแล้ว เขา
สั่นเทาไปทั้งร่าง ใบหน้าปราศจากสีเลือด แม้แต่ริมฝีปากก็เป็นสีม่วงเขียว
เหลยฮว่างตกใจยกใหญ่ เข้าไปหาพร้อมตรวจชีพจร “เจ้าพิษ เจ้าเป็น
อะไร?”
เซียวอูหลิงซึ่งกอดแขนทั้งสองข้างร่างกายสั่นเทาไม่หยุด ลืมตามอง
เขาพร้อมอมยิ้ม ถึงกระนั้นกลับไม่ตอบค�า
“หรือว่าจะถูกพิษ?”
“ได้ยินมาว่าล้มปวยนานจนกลายเป็นหมอ ...ใต้ ใต้เท้าเหลย เหตุใด
ถึงไม่ตั้งใจตรวจชีพจรดูเล่า?” ขณะที่เซียวอูหลิงเอ่ยวาจานั้นฟนก็กระทบกัน
ไม่หยุด คล้ายหนาวจนถึงขั้วหัวใจ
เหลยฮว่างหันกลับมากล่าวกับเถี่ยเจี้ยนอัน “ไปเอาผ้าห่มหนังสัตว์
ผืนนั้นของข้าออกมาจากกระโจม”
เมื่อเถี่ยเจี้ยนอันรับค�าแล้วจากไป เขาถึงตรวจชีพจรอย่างตั้งใจอีกครา
ผ่านไปครู่หนึ่งเขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย
“เจ้าพิษ แม่ลูกกู่ทองภายในกายเจ้าเป็นผู้ใดที่ฝงลงไป?” ระหว่าง
ที่เอ่ยวาจา เหลยฮว่างรับผ้าห่มมาจากมือของเถี่ยเจี้ยนอันแล้วห่อหุ้มให้
เซียวอูหลิง
เซียวอูหลิงคล้ายมีอาการดีขึ้นเล็กน้อย เขาปิดตาพลางหอบหายใจ
19
