Page 40 - อ่านฟรี บ่าวมารร้อยเล่ห์ 1

º‹ÒÇÁÒÃ
º‹ÒÇÁÒÃÃŒÍÂàŋˏÌÍÂàŋˏ 11

ครั้นเซียวฟางถูกจับได้ก็ไม่รู้สึกอายอันใด ยิ้มอย่างเปดเผยแล้ว

ลุกขึ้นนั่ง “นายท่าน ท่านคาดการณ์เรื่องราวประดุจเทพจริงๆ นะขอรับ”
เสิ่นเฮ่าไม่รับค�าของเขา แย้งถามกลับมาว่า “แม่กู่นั่นมันเรื่องอะไรกัน

แน่? หากข้าไม่รับแม่กู่เข้าไปเจ้าก็จะตายรึ?”

“นั่นข้าพูดจาเหลวไหล” เซียวฟางเม้มปาก เนตรหงส์ยิ้มจนตาหยี “นี่

จะไม่เป็นการสร้างชื่อเสียงให้นายท่านว่าเป็นผู้มีจิตเมตตาต่อคนชั่วหรอกหรือ?

แต่การที่ข้ากระอักเลือดนั้นคือเรื่องจริง เพียงแต่เพราะก่อนหน้านี้ข้ากินหญ้า
ไส้ขาด จะต้องเจ็บปวดจนตายขอรับ”

“เจ้าหักใจลงมือได้เหี้ยมโหดเสียจริง”

เสิ่นเฮ่าถามอีกว่า “แม่ลูกกู่ทองก็เป็นเรื่องโกหกหรือ?”
“เปล่าขอรับ” เซียวฟางส่ายหน้า “แม่ลูกกู่ทองเป็นเรื่องจริง ท่าน

ครอบครองแม่กู่แล้ว เซียวฟางไม่กล้าทรยศได้อีก...”

“จริงหรือ?” เสิ่นเฮ่าถาม

เซียวฟางยังไม่ทันตอบ จู่ๆ เสิ่นเฮ่าก็โจมตีเข้ามาในชั่วพริบตา บีบ

ล�าคอของเซียวฟางเอาไว้พร้อมออกแรงเบาๆ ยกตัวเขาลอยขึ้นมากดไว้กับ
ก�าแพง เรี่ยวแรงอันมหาศาลท�าให้เซียวฟางหายใจไม่ออกทันที

“ต่อให้ข้าท�ากับเจ้าเช่นนี้...” เสิ่นเฮ่าประชิดข้างหูเขา คล้ายก�าลังชื่นชม

ท่าทางการดิ้นรนของคนใกล้ตายเยี่ยงนั้น เขาเอ่ยถามเสียงเบาว่า “เจ้าก็
ไม่กล้าดิ้นรนขัดขืนด้วยหรือ?”

ผ่านไปเนิ่นนานเซียวฟางถึงเพิ่งเค้นเสียงออกมาอย่างยากล�าบาก

“เซียวฟาง...มิกล้า...”

38