Page 39 - อ่านฟรี บ่าวมารร้อยเล่ห์ 1
P. 39
àËÁ»ҪÒ
àËÁ»ҪÒ
“ข้าไม่อาจดูผู้บริสุทธิ์คนหนึ่งมาตายอยู่ต่อหน้าได้ ช่างเถอะ...”
เซียวฟางได้ยินค�าพูดที่เขาอยากได้ยินมาตลอด
“ข้าจะรับเจ้าไว้ก็แล้วกัน” เสิ่นเฮ่าเอ่ย
เวลานี้การกัดกินย้อนกลับของลูกกู่เข้าสู่ชีพจรแล้ว เซียวฟางเจ็บปวด
อย่างรุนแรงไปทั่วร่าง เบื้องหน้ามืดมิด สลบไปโดยพลัน
เซียวฟางค่อยๆ ตื่นขึ้นมาจากการหลับลึกก็ได้ยินว่ามีคนสนทนากัน
อยู่นอกม่าน
“ท่านประมุข นี่ช่างหุนหันเกินไปเสียจริง...คนผู้นี้สันดานชั่วช้า ท่าน
ไม่ควรเลยจริงๆ เลยนะขอรับ...” คล้ายเป็นถังเค่อที่ก�าลังพูดอยู่
“ข้ารู้ แต่หากข้าปล่อยเขากระท�าการชั่วช้าตามอ�าเภอใจ เกรงว่า
ผลลัพธ์ที่ตามมาจะยิ่งยากคาดเดา” นี่คือเสียงของเสิ่นเฮ่า
“แต่ว่าท่านประมุข...”
“เจ้าไม่ต้องพูดแล้ว” เสิ่นเฮ่าพูดตัดบท
ได้ยินเพียงเสียงถังเค่อถอนหายใจคราหนึ่ง “เช่นนั้นท่านประมุข ข้า
มีค�าร้องขออยู่ข้อหนึ่ง หากคนผู้นี้ตื่นขึ้นมาแล้ว ถ้าอยู่ภายในเรือนเฮ่าหราน
จะต้องเชื่อฟงค�าสั่งการของข้า ไม่อาจเคลื่อนไหวด้วยตนเองโดยพลการ”
“ได้” เสิ่นเฮ่าตอบ
จากนั้นก็ได้ยินว่ามีคนถอยออกไปแล้วปดประตูใหญ่
เสิ่นเฮ่าก้าวไปข้างหน้าหลายก้าว เขาเปดผ้าม่าน มองเซียวฟางที่นอน
เบิกตาอยู่บนเตียงพร้อมเอ่ยว่า “ในเมื่อเจ้าตื่นแล้วก็อย่าเสแสร้งเลย”
37
