Page 34 - อ่านฟรี บ่าวมารร้อยเล่ห์ 1

º‹ÒÇÁÒÃ
º‹ÒÇÁÒÃÃŒÍÂàŋˏÌÍÂàŋˏ 11

เซียวฟางไปแล้ว “ท่าน ท่านประมุข ผู้น้อยโชคดีที่ไม่ได้ขัดค�าบัญชาของท่าน...”

เซียวฟางหรี่ตามองเขาพลางชี้นิ้วไปยังฟางจ่านเออร์ที่บุกเข้ามาแล้ว
พร้อมยิ้มหยัน “นี่เรียกว่าไม่ขัดค�าบัญชา? หืม? ไม่ได้บอกว่าให้มัดกลับมา

หรอกหรือ?”

“ท่านประมุข ตอนนี้ท่านมัดเขาก็เหมือนกันขอรับ!” เจียงเสี่ยวฮวาพูด

จบก็กุมศีรษะด้วยความขี้ขลาดตาขาวหลบเข้าไปในห้อง

เหลือเพียงฟางจ่านเออร์ที่โทสะพลุ่งพล่านกับเซียวฟางที่เผชิญหน้ากัน
“เซียวฟาง จงดูแลคนของเจ้าให้ดี อย่าถือว่าเป็นคนโปรดของเจ้าพิษ

แล้วจะท�าอะไรด้วยความโอหังตามอ�าเภอใจเช่นนี้ได้” ฟางจ่านเออร์กล่าวด้วย

ความเย็นชา “เอาแม่ลูกกู่ทองคืนมาให้ข้า”
“แม่ลูกกู่ทองคือของสิ่งใดกัน? ล�้าค่าขนาดนั้นจริงๆ หรือ?” เซียวฟาง

ถามพร้อมยิ้มแย้ม

ฟางจ่านเออร์แค่นเสียงคราหนึ่ง “เจ้ากลับไม่รู้ถึงความลี้ลับของแม่ลูก

กู่ทอง แม่ลูกแมลงกู่นี้หาใช่แมลงพิษ แต่เป็นห้าแมลงปรสิตพันป ห้าปรสิต

ถูกปดผนึกอยู่ในไห ต่างฝ่ายต่างฉีกกระชากกัดกลืนกินกัน ใช้เวลาห้าสิบปถึง
เปดออก มีเพียงสองตัวที่เหลือรอด ตัวหนึ่งใหญ่ตัวหนึ่งเล็ก ใหญ่มีปกเล็กมีขา

สองตัวไม่ทอดทิ้งกัน หากครอบครองแม่กู่แล้วปอนลูกกู่สู่คน คนผู้นั้นก็จะถูก

ควบคุมอยู่ในก�ามือ”
เซียวฟางกล่าวระคนหัวเราะ “อย่างนั้นหรือ? มหัศจรรย์ขนาดนี้จริง

เชียว?”

“ถูกต้อง คนที่ถูกปอนลูกกู่จะไม่อาจไปจากแม่กู่ได้สักวันเดียว ไม่เช่นนั้น

32