Page 36 - อ่านฟรี บ่าวมารร้อยเล่ห์ 1
P. 36
º‹ÒÇÁÒÃÃŒÍÂàÅ‹ËÃŒÍÂàÅ‹Ë 11
º‹ÒÇÁÒÃ
ความตื่นเต้นขึ้นมาบ้าง “นี่ นี่คือหญ้าแม่น�้าลืมเลือนที่บนแม่น�้าปรโลกก็หา
ไม่เจอ พอดื่มแล้วจะลืมเลือนเรื่องราวในภพก่อนหรือ?”
“ใช่แล้ว” เซียวฟางผงกศีรษะ
ฟางจ่านเออร์รีบเข้าไปพินิจดูอย่างละเอียด จากนั้นอดกล่าวออกมา
ไม่ได้ว่า “เหตุใดถึงมีกลิ่นคาวปลา?”
“ของที่ได้มาจากริมฝงแม่น�้าปรโลกซึ่งเป็นรอยต่อระหว่างโลกคนเป็น
และคนตายจะไม่มีกลิ่นคาวปลาได้อย่างไรกัน?” เซียวฟางเบิกดวงตาพลาง
กล่าวถ้อยค�าเหลวไหล ใบหน้าไม่แดงเลยแม้แต่น้อย
ฟางจ่านเออร์เชื่อแล้ว รีบน�าไปด้วยความตื่นเต้นโดยพลัน
เซียวฟางยกมือหลบ “นี่? แม่ลูกกู่ทองนั่นของเจ้าเล่า?”
ฟางจ่านเออร์กัดฟนกรอด “เออ! ให้เจ้า ให้เจ้า!”
เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้เซียวฟางถึงส่งกล่องไม้จันทน์ไปอย่างใจกว้างพร้อม
กล่าวระคนยิ้ม “ขอบใจเจ้ารักมาก”
“พี่ใหญ่! เจ้าพิษคนนั้นมาอีกแล้ว ก�าลังรอท่านที่โถงด้านหน้าขอรับ”
ต้วนเสียวหั่วกล่าวด้วยความลังเล “แต่ว่าข้าเห็นสีหน้าเขาแล้วเหมือนผิดปกติ
ตอนที่เข้ามาก็เดินเซไปเซมาด้วย”
เสิ่นเฮ่าวางม้วนต�าราในมือลง “อ้อ? ไป ตามข้าไปด้านหน้าเพื่อดูกัน”
เขารีบเดินเข้าไปในห้องโถง เซียวฟางคุกเข่าอยู่ด้านล่างแล้ว ใบหน้าซีดเผือด
ร่างกายส่ายโอนเอนจะล้มแหล่มิล้มแหล่ ระหว่างแขนเสื้อถือกล่องทองส�าริด
ขนาดเล็กที่ไม่น่ามองกล่องหนึ่ง เมื่อเห็นเขาเข้ามาก็หมอบพร้อมโขกศีรษะเอ่ย
34
