Page 38 - อ่านฟรี บ่าวมารร้อยเล่ห์ 1
P. 38
º‹ÒÇÁÒÃÃŒÍÂàÅ‹ËÃŒÍÂàÅ‹Ë 11
º‹ÒÇÁÒÃ
ลูกกู่นั้นข้าฝงลงในร่างแล้ว ส่วนแม่กู่ก็อยู่ภายในกล่องนี้ ขอเพียงนายท่านให้
แม่กู่นี้เข้าสู่ร่างกายก็จะควบคุมเซียวฟางได้ นับแต่บัดนี้ข้าไม่อาจอยู่ห่างจาก
นายท่านนอกรัศมีหนึ่งร้อยก้าวแม้เวลาวันเดียว ด้วยเหตุนี้จะเป็นนายท่านที่
ก�าราบเซียวฟาง หาใช่เซียวฟางขอเป็นบ่าวด้วยตนเอง นับแต่นี้เซียวฟาง
ได้แต่เชื่อฟงอย่างว่าง่าย หากปราศจากการคุกคามจากจอมมารเช่นข้านี้
ยอดฝมือในยุทธภพก็หมดซึ่งภัยร้ายภายในใจ ย่อมชื่นชมสรรเสริญนายท่าน
ว่าเป็นผู้ปราดเปรื่องยอดเทพยุทธ์เป็นแน่แท้”
ในที่สุดเสิ่นเฮ่าก็ช้อนสายตามองเขาแวบหนึ่ง จากนั้นก้มหน้าอ่าน
จดหมายอีกครา อ่านไปถามไปว่า “คราบเลือดที่มุมปากเจ้ามันเรื่องอะไรกัน?”
เซียวฟางกระอักเลือดอีกครา หัวเราะพร้อมพูดว่า “ข้าฝงลูกกู่ลงไป
แล้ว ภายในครึ่งชั่วยามหากนายท่านไม่รับแม่กู่นี้เข้าไป ข้าก็จะแดดิ้นจากการ
กัดกินย้อนกลับของลูกกู่”
เสิ่นเฮ่ามือชะงักงัน วางจดหมายลงไปแล้วลุกขึ้นเดินวนสองรอบ
มือของเซียวฟางที่ชูกล่องทองส�าริดสั่นเทาเล็กน้อย ร่างกายโยกคลอน
ไม่หยุดเช่นกัน จะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่
“เซียวฟาง...” ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด เบื้องหน้าเซียวฟางค่อยๆ
มืดมนลงก่อนจะได้ยินเสียงของเสิ่นเฮ่า
“ขอรับ”
“ที่เจ้าพูดนั้นเป็นความจริงรึ?” เสิ่นเฮ่าถามเขา
“จริงแท้ทุกถ้อยค�า” เซียวฟางตอบ
เสิ่นเฮ่าถอนหายใจแผ่วเบา กล่าวด้วยความจนใจคล้ายถูกบีบบังคับ
36
