Page 36 - อ่านฟรี ตำรับรักชายากระทะเหล็ก
P. 36
34 ต�ำรับรักชำยำกระทะเหล็ก
เอาเถอะ แบบนี้ก็ดีกว่าหน้าเลอะโคลนเลอะวัชพืช ทั้งยังดีกว่าปล่อยให้
ผมสยายตกลงมาด้วย เขาถูกโยนไว้ในพงหญ้าหกเจ็ดชั่วยามแล้ว ตอนนี้เห็น
อาหารวางเต็มโต๊ะ และเนื้อไก่จานนั้นยังหอมเหล้าเข้มข้นปะทะจมูก ท้องเขาก็
ส่งเสียงร้องด้วยความหิวขึ้นมา
เฟิ่งเหลียนเหนียงตักข้าวให้ทุกคนคนละชาม จินถงหรุ่ยยิ้มขณะที่ยก
ผัดผักสองจานออกมา เธอเพิ่งจะนั่งลง จินถงซู่ก็คีบเนื้อไก่หนึ่งชิ้นใส่ปากโดยไม่
บอกกล่าว จากนั้นก็เอ่ยแก้มตุ่ย
“พี่ใหญ่ ไก่นี่หนังกรอบเนื้อนุ่ม ทั้งเผ็ดทั้งหอมแล้วยังได้กลิ่นเหล้าด้วย
อร่อยล�้าจริงๆ! ล�าพังแค่อาหารจานนี้ข้าก็กินข้าวได้สามชามแล้ว!”
จินถงหรุ่ยตั้งใจจ้องชายหนุ่มคนที่ช่วยกลับมา รู้สึกภาคภูมิใจยิ่งนัก
ต่อหน้าอาหารรสเลิศ เทพเซียนก็ยังต้องก้มหัว เจ้าคนหยิ่งยโสที่อยู่ตรงข้ามนั้น
ก็ไม่ต่างกันมิใช่หรือ
เริ่นหรงเจินจ�าต้องยอมรับว่า หน้าตาของเนื้อไก่นั่นไม่เลวเลยจริงๆ...แต่
น่าจะต้องบอกว่าหน้าตาของอาหารบนโต๊ะล้วนไม่เลวเลยต่างหาก ผัดมันฝรั่งเส้น
ดูกรอบอร่อย ผักสองจานนั้นผัดจนเป็นสีเขียวเข้มเลื่อมน�้ามัน ไร้ที่ติ กลิ่นก็ยิ่ง
หอมฉุย ทั้งสีทั้งกลิ่นท�ามาใช้ได้แล้ว เหลือแค่รสชาติที่เขายังไม่รู้
“เนื้อไก่นี้อร่อยชะมัด! อร่อยเหลือเกิน!” จินถงซู่ใช้ค�าบรรยายอย่าง
กรอบนอกนุ่มใน ละลายในปากไม่เป็น เขารู้แค่ค�าว่าอร่อยค�าเดียวเท่านั้นจึง
ชมเปาะ
เริ่นหรงเจินได้ยินจินถงซู่เคี้ยวตุ้ยๆ ชมว่าอร่อยไม่ขาดปาก แล้วคีบเนื้อไก่
สองชิ้นส่งเข้าปากอีก เขาจึงคีบตามด้วยหนึ่งชิ้น
ในเมืองหลวง ใช่ว่าเขาไม่เคยกินอาหารอร่อยๆ จากต่างถิ่นต่างแดน เขา
ยังเคยกินกระทั่งอาหารในงานเลี้ยงของฮ่องเต้เชียวนะ ถ้าให้บอกว่าคนครัวที่ดี
ที่สุดอยู่ที่ไหน ก็ย่อมต้องเป็นห้องเครื่องในวังอยู่แล้ว แต่ที่น่าประหลาดใจคือ เขา
ถึงกับรู้สึกว่าเนื้อไก่เผ็ดกลิ่นหอมฉุยนี้เหนือชั้นกว่าที่ห้องเครื่องท�าเสียอีก
เข้าใจผิด จะต้องเข้าใจผิดแน่ เขาหิวมานานเกินไปถึงได้เป็นเช่นนี้
จากนั้นเขาก็คีบมันฝรั่งเส้นและผัดผักที่หน้าตาดูเหมือนธรรมดาๆ แต่
