Page 39 - อ่านฟรี ตำรับรักชายากระทะเหล็ก
P. 39
เจี่ยนอิง 37
ล�าไผ่จิ้มข้าเบาๆ ก็พอ”
เริ่นหรงเจินผงกศีรษะค�านับ
แม้ตอนแรกจะไม่พอใจที่พวกเขาช่วยตน แต่พอมาคิดดูอีกที ถ้าอู่เย่า
อู่หยางเจอเรื่องไม่คาดฝัน ตอนนี้เขาก็จะยังอยู่ในพงหญ้าข้างทางบนเขานั่น
ร้องเรียกฟ้าฟ้าไม่รับ เรียกดินดินไม่ขาน ไม่แน่อาจจะยังถูกสัตว์ป่าคาบไปกินด้วย
ในเมื่อรับน�้าใจของพวกเขาแล้ว และยังให้เขาได้กินอิ่มหนึ่งมื้อ ทั้งยัง
ไม่ให้ต้องนอนล�าบากอยู่ข้างนอก พวกเขามีชีวิตยากเข็ญแบบนี้ รอให้เขาไปจาก
ที่นี่ก่อน จะต้องตอบแทนบุญคุณอย่างใหญ่หลวงเพื่อแสดงน�้าใจ
เขานึกว่าสภาพแวดล้อมดิบหยาบที่ไม่คุ้นเคยนี้ ทั้งยังมีสองคนที่กรน
สลับกัน เขามั่นใจว่าตัวเองต้องนอนไม่หลับแน่แล้ว แต่เหนือความคาดหมาย
เขาหลับสนิทมาก นอนรวดเดียวจนกระทั่งฟ้าสาง
