Page 43 - อ่านฟรี ตำรับรักชายากระทะเหล็ก
P. 43
เจี่ยนอิง 41
“เอาๆๆ! เอาอยู่แล้ว!” จินถงซู่รีบร้อนยืดคอยาว
จินถงหรุ่ยยิ้มแป้นเอาเกี๊ยวอีกจานใหญ่มาให้
เกี๊ยวสองจานถูกกินจนเรียบ ทุกคนอิ่มจนเรอออกมา จินต้าซิ่วและ
เฟิ่งเหลียนเหนียงยังมีธุระต้องพูดคุยกันจึงออกไปข้างนอก แต่จินถงซู่กลับไม่ยอม
ไปจากห้องครัว หัวเด็ดตีนขาดก็จะอยู่ดูจินถงหรุ่ยท�าอาหาร เขายืนยันว่าจะต้อง
มีของกินที่อร่อยกว่านี้ ถ้าหากเขาไปจากห้องครัวก็จะไม่ได้กินในทันที ไหนๆ เขา
ก็ขาพิการแล้ว ไปไหนก็ไม่ได้ อยู่ในห้องครัวจึงไม่ได้ต่างกัน
จินถงหรุ่ยไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะกับความตะกละกินของน้องชายดี
ในเมื่อจินถงซู่อยู่ที่ห้องครัว เริ่นหรงเจินก็ย่อมอยู่ด้วย เขาไม่ได้มีความคิด
เอาแต่จะกินอย่างจินถงซู่ แต่ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า เขาเองก็อยากรู้มากว่าสาว
บ้านนอกอย่างจินถงหรุ่ยยังจะท�าอาหารรสเลิศอะไรออกมาอีก
จินถงหรุ่ยเคยชินมานานแล้วกับที่มีคนคอยดูอยู่ข้างๆ ตอนท�ากับข้าว
เธอไม่รู้สึกอะไรกับสายตาคมกริบและการยืดคอยาวมองเธอของน้องชาย ยิ่งกับ
คนที่ไม่เกี่ยวข้องอย่างเริ่นหรงเจินด้วยแล้ว สีหน้าไม่สนใจทั้งยังดูแคลน เธอคิด
แค่ว่าคนคนนี้เสแสร้งเก่งนัก เมื่อครู่เขากินเกี๊ยวไปไม่ใช่น้อย น�้ามันพริกในจาน
เล็กๆ นั้นก็จิ้มจนเกลี้ยงหมดจด ไม่เหลือสักหยดเดียว ความจริงพิสูจน์แล้วว่า
เขาก็เหมือนกับเสี่ยวซู่ อยู่ต่อเพราะเป็นพวกตะกละตะกลาม อีกสักพักพอท�า
อาหารเสร็จแล้ว แบ่งให้เขาสักเล็กน้อยก็ได้
หากเริ่นหรงเจินรู้ว่าจินถงหรุ่ยมองเขาแบบนั้น เขาจะต้องโมโหเดือดดาล
แน่
เขาเป็นใคร? เติบโตมาในจวนอ๋องที่สมบูรณ์พร้อม เขานะหรือจะตั้งตา
คอยของกินที่นางท�า?
เขาแค่รู้สึกคุ้นกับรสชาติของน�้ามันพริก แต่กลับยังนึกไม่ออกในตอนนั้น
จึงจิ้มเยอะหน่อย ใครจะรู้ว่าพอจิ้มจนหมดจานแล้วก็ยังไม่ช่วยกระตุ้นความทรงจ�า
ของเขา แต่กลับท�าให้ดูเป็นคนตะกละในสายตาของจินถงหรุ่ยมากกว่า
จินถงหรุ่ยล้างแตงกวาให้สะอาด หั่นเป็นแผ่นยาวแล้วทาเกลือบางๆ
ทั้งสองด้าน วางแต่ละแผ่นไว้ในถ้วยกระเบื้องเคลือบอย่างเป็นระเบียบ แล้วเอา
