Page 48 - อ่านฟรี ตำรับรักชายากระทะเหล็ก
P. 48
46 ต�ำรับรักชำยำกระทะเหล็ก
ท�ากับข้าวแล้วมีความสุขยิ่งนัก งานหั่นที่คล่องแคล่ว...จุ๊ๆๆ ไม่เสียทีที่สืบทอด
มาจากเทพเต่า ร้ายกาจเหลือเกิน
เฟิ่งเหลียนเหนียงก็บอก “แม่ก็ไม่มีอะไรท�า อยู่เป็นลูกมือเจ้าแล้วกัน”
จินต้าซิ่วก็ยิ่งไม่ขยับย้ายสักก้าวเดียว “วันหลังหากเจ้าเปิดแผงขายของกิน
พ่อกับแม่จะต้องช่วยอยู่แล้ว ในเมื่อต่อไปสิ่งที่เจ้าจะท�าคือขายของกิน ก็ยิ่งต้อง
ให้พ่อกับแม่ดูว่าท�าอย่างไร ไม่ใช่ว่าพอชิมแล้วกลับงุนงง ไม่รู้ว่าเจ้าท�าออกมาได้
อย่างไร”
ที่พวกเขาพูดก็มีเหตุผล จินถงหรุ่ยจึงยิ้มแล้วพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นก็ได้
ท่านพ่อท่านแม่ดูไว้ก่อน ข้าจะท�าครั้งแรกก่อน ท่านพ่อกับท่านแม่อย่าเพิ่งรีบ
ลงมือ เวลาที่ต้องการให้ช่วย ข้าจะบอกพวกท่านเอง”
จินถงหรุ่ยหยิบจานมาหนึ่งจาน เอาผ้าโปร่งมากางออก ในนั้นมีแป้งเหลว
ที่นางท�าไว้ตั้งแต่เช้า ขึ้นตัวมาได้สองชั่วยามกว่าแล้ว เวลาเพียงพอแล้ว
เธอต้มน�้าร้อนในหม้อ อีกด้านหนึ่งก็เตรียมตะแกรงใหญ่ที่ปกติใช้นึ่ง
ซาลาเปาหมั่นโถว และยังมีผ้าขาวสะอาดหนึ่งผืน ในบ้านไม่ได้มีผ้าฝ้ายที่ใหญ่
มากๆ นี่เป็นผ้าที่เธอไปเจาะจงซื้อจากแผงร้านผ้าไหมตอนที่ไปตลาด
“พี่ใหญ่ ท่านจะท�าอาหาร ท�าไมต้องใช้ผ้าผืนใหญ่ขนาดนี้ด้วยล่ะ” จินถงซู่
เป็นคนพูดมาก ถ้าหากให้เขาดูแต่ไม่ให้ถามก็จะทรมานไปทั้งตัวเหมือนกับมี
หนอนตัวยาวๆ งอกออกมา
จินถงหรุ่ยไม่หยุดมือ ทาน�้ามันบนผ้าผืนนั้นแล้วปูบนตะแกรงอย่าง
คล่องแคล่ว หัวเราะพลางบอก “เจ้าไม่รู้ค�ากล่าวของขงจื่อที่บอกว่า ‘หากจะให้
งานออกมาดี อุปกรณ์ดีก็ต้องมีพร้อม’ หรือ ผ้าฝ้ายผืนใหญ่นี้จะกลายเป็นเครื่องมือ
ส�าคัญที่สุดของอาหารในวันนี้”
ทันใดนั้นทั้งสี่คนก็มองนางเป็นตาเดียว เงียบกริบไปชั่วขณะ
จินถงหรุ่ยยิ้มถาม “เป็นอะไรไปหรือ ข้าพูดอะไรผิด”
จินถงซู่มองด้วยความประหลาดใจแล้วถามนาง “พี่ใหญ่ คนที่ชื่อขงจื่อ
คือใคร”
6
จินถงหรุ่ยใจเต้นตึกตัก แย่แล้ว! หรือว่าตอนนี้ในโลกยังไม่มี ‘หลุนอวี่ ’?
