Page 18 - อ่านฟรี คว้าหัวใจในทุ่งบลูเบอร์รี
P. 18
คว้าหัวใจในทุ่งบลูเบอร์รี
เซี่ยงไฮ้โดนประหารชีวิตด้วยข้อหาจัดงานฉายหนังโป๊ยี่สิบหกครั้งมาแล้ว อิจิโร่กล่าวเสริม
หน้าตาเฉย ชินถึงกับเบิกตาโตพลางนึกในใจว่า (...โกหกน่า ประหารด้วยเรื่องแค่นั้นเนี่ย
นะ...?)
นี่ งั้นถ้าบอกว่า ‘เธอคือถุงทองของผม’ ก็จะเป็นค�าชมสุดๆ เลยงั้นเหรอ? ทาคุ
ถามอย่างสนอกสนใจ
“ถ้าไม่ออกเสียงให้ถูกต้องว่า ‘จินอวี้’ ก็จะกลายเป็นคนวิตถารธรรมดา พอรู้อะไร
มากมายแบบนี้แล้วก็สนุกดีใช่ไหมล่ะ? ถ้าพูดภาษาจีนได้ก็จะพูดกับประชากรโลกได้ถึง
หนึ่งส่วนห้าเชียวนะ? อ้อ แต่จีนมีทั้งหมดห้าสิบหกชนเผ่า เพราะงั้นก็ใช่ว่าจะคุยกับทุกคน
รู้เรื่องซะทีเดียว อาณาเขตของจีนกว้างใหญ่กว่าญี่ปุ่นถึงยี่สิบหกเท่า ภาษากลางของปักกิ่ง
กับภาษากวางตุ้งแตกต่างกันสิ้นเชิง การฝึกออกเสียงวรรณยุกต์ทั้งสี่เสียงให้คล่องอาจจะ
ยากหน่อย แต่ที่ผมเริ่มสนใจภาษาจีนก็เป็นเพราะชื่นชอบหนังจีนอย่าง ‘Together’
‘Happy Times’ ‘Postmen in the Mountains’ และคิดว่าบทพูดฟังดูไพเราะเหมือนเสียง
ดนตรีน่ะครับ”
เห แล้วชื่อของผมในภาษาจีนอ่านว่าอะไรเหรอ? ทาคุถาม
“ทาคุอ่านว่า ‘ทั่ว’ ส่วนยามาโนอิ ทาคุก็จะเป็น ‘ซานเหยี่ยจิ่ง ทั่ว’ ”
โอ้~ อย่างกับชื่อคนอื่นแน่ะ แต่ฟังดูเหมือนเพลงจริงๆ ด้วย เหล่าผู้สูงวัยพากัน
ตื่นเต้น ก่อนจะพากันถามอิจิโร่ว่า แล้วชื่อตาล่ะ? ชื่อยายล่ะ?
“ชื่อคุณตาทาคาฟุมิอ่านว่า ‘ฉงเหวิน’ คุณยายฮารุโกะคือ ‘ชุนจื่อ’ คุณลุงมาซาคาสึ
คือ ‘เจิ้งเหอ’ ส่วนคุณป้าไอกับชินอ่านว่า ‘ไอ’ กับ ‘ชิน’ เหมือนเดิม”
พ่อเหมือนชาวต่างชาติเลย เท่ชะมัด ทาคุบอก มาซาคาสึจึงท�าหน้าพึงพอใจ
ส่วนไอที่อยู่ข้างๆ ก็เอ่ยขึ้นด้วยท่าทางเป็นกังวล
“แต่ตอนนี้คนจีนน่าจะร�่ารวยกว่าคนญี่ปุ่นนี่นา จะมีใครยอมดั้นด้นจากจีนมา
บ้านนอกพรรค์นี้แค่เพราะไม่เสียค่าเดินทางกับค่าที่พักเหรอจ๊ะ...?”
ผมก็คิดเหมือนกัน ใครที่ไหนจะยอมมาเล่า ชินเห็นพ้องกับผู้เป็นแม่ในใจ แต่
อิจิโร่เอ่ยขึ้นมาง่ายๆ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ถึง GDP ของจีนจะอยู่อันดับสองของโลก แต่ก็ใช่ว่าจะ
ร�่ารวยกันทุกคน คนหยิบมือหนึ่งอาจจะรวยมหาศาลชนิดที่ใช้แบงก์ร้อยหยวนเช็ดน�้ามูก
14
