Page 22 - อ่านฟรี คว้าหัวใจในทุ่งบลูเบอร์รี
P. 22
คว้าหัวใจในทุ่งบลูเบอร์รี
ใหญ่ๆ ไปเถอะ ชินจัง”
“ใช่ๆ แฟนสักคนก็ไม่เคยพามาแท้ๆ ยังกล้าพูดจาอวดดีว่าไม่อยากหาคู่ทั้งที่โต
ปานนี้อีกเหรอ?”
“นั่นสิ เผลอๆ คนที่คุยกันไม่รู้เรื่องอาจคิดว่า ‘คนนี้เท่และเยือกเย็นจังเลย’ แล้ว
เห็นนิสัยไม่พูดไม่จาเป็นเรื่องดีก็ได้ พี่อาจจะเด็กและหน้าตาดีสุดก็จริง แต่ถ้าเขียนรายได้
ต่อปีหรือเงินเก็บไว้ในประวัติละก็ โทคุโอะซังคงดึงความนิยมไปหมดแหงๆ ถึงจะอายุ
ห้าสิบสองแต่ก็รวยที่สุดในหมู่บ้าน แถมหน้าตายังคล้ายแจ๊กกี้ ชานหน่อยๆ ด้วย”
“.....”
ทุกคนต่างพูดกันไปตามใจชอบ
(...ที่ฉันไม่พูดไม่จาเวลาอยู่บ้านเป็นเพราะทุกคนชอบพูดไม่หยุดแบบนี้จนไม่รู้จะ
แทรกตรงไหนต่างหาก เวลาอยู่กับเพื่อนหรือเพื่อนร่วมงานฉันก็พูดคุยตามปกติ ถ้าเจอ
คนที่ชอบเมื่อไร ฉันเองก็พูดจีบได้เหมือนกันแหละน่า)
ชินนึกเอือมระอาอยู่ในใจ อิจิโร่เอ่ยพลางหัวเราะลั่น
“รู้แล้วน่า อย่างชินน่ะไม่ต้องท�ากิจกรรมหาคู่ก็ดูมีหวังมากที่สุดในหมู่บ้านแล้ว
ถึงอย่างไรนายก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน แต่กิจกรรมหาคู่คราวนี้ไม่ใช่เพื่อชินคนเดียว ฉัน
แค่อยากขอความร่วมมือนิดหน่อยเพื่อหนุ่มโสดคนอื่นๆ นอกจากนั้นโปรเจกต์นี้อาจท�าให้
ชินได้เจอคนที่คิดว่า ‘ก็ดีนะ’ ด้วยใช่ไหมล่ะ เพราะงั้นขอยืมหน้านายหน่อยสิ?”
“.....”
พอโดนบอกอย่างนั้น ภาพใครบางคนในชุดกี่เพ้าอวดเรียวขาสวยจากต้นขาจรด
ข้อเท้าวับๆ แวมๆ ก็แวบขึ้นมาในหัวสมองโดยไม่ได้ตั้งใจ ถึงจะจินตนาการใบหน้าได้ไม่ชัด
ก็เถอะ
เมื่ออิจิโร่ย�้าว่า “นะ เพื่อหมู่บ้านอายาโอริ” แถมครอบครัวยังพากันส่งสายตา
กดดันมาให้ ชินจึงจ�าใจพยักหน้าเบาๆ อย่างไม่มีทางเลือก
สมาชิกครอบครัวที่กลายเป็นผู้ชมพากันส่งเสียงหนวกหู
“เดี๋ยวเถอะ ยิ้มให้มันน่ามองกว่านั้นสิ”
“ชินจัง ท�าหน้าถมึงทึงแบบนั้นไม่มีใครเขาตกหลุมรักแรกพบหรอก ถึงยายจะ
ชอบก็เถอะ”
18
