Page 23 - อ่านฟรี คว้าหัวใจในทุ่งบลูเบอร์รี
P. 23
TENGA KOBAYASHI
“ไม่หรอก ต้องใช้สายตาคมกริบพิฆาตให้สมเป็นลูกผู้ชายแดนอาทิตย์อุทัยต่างหาก”
“ถ่ายตอนที่ท�าตัวปกติธรรมดาน่าจะเห็นด้านดีของพี่ได้มากกว่ามั้ง? มองกล้อง
แบบนี้แล้วหน้าชั่วร้ายเหมือนรูปถ่ายในใบขับขี่เลย”
“รูปนั้นแย่จริงๆ ถ้าไม่รีบต่ออายุแล้วเปลี่ยนเป็นรูปใหม่ก็ไม่น่าใช้เป็นบัตรประจ�าตัว
โชว์ให้คนอื่นเห็นเอาซะเลย รูปลูกชายตัวเองแท้ๆ แต่แม่ว่าเหมือนรูปในใบประกาศจับ
ไม่มีผิด ตัวจริงก็ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย ท�าไมถึงถ่ายรูปไม่ขึ้นได้ขนาดนี้นะ”
“.....”
ท�าไมถึงต้องโดนแม่บังเกิดเกล้าวิจารณ์อย่างเจ็บแสบขนาดนี้เพื่อโปรเจกต์หาคู่
ที่ตัวเองไม่คิดจะมีส่วนร่วมด้วยเนี่ย ยิ่งคิดก็ยิ่งเผลอท�าหน้าบูดบึ้งยิ่งขึ้นเรื่อยๆ กว่าจะได้
รูปที่คล้ายกับมีรอยยิ้มบางจนใช้งานได้ ชินก็ต้องเผชิญกับการวิพากษ์วิจารณ์ของเหล่า
ผู้ชมรอบข้างที่ไม่รู้จักเกรงใจอยู่นานสองนาน
*****
“...อา แย่ชะมัด ...โดนปฏิเสธทางโทรศัพท์อีกแล้วเหรอเนี่ย...”
ไป๋เซี่ยอวี่ยืนอยู่ที่ประตูหลังร้านอาหารซึ่งเป็นที่ท�างานพิเศษ เขาเก็บโทรศัพท์
มือถือพลางแหงนมองท้องฟ้าเหนือปักกิ่งที่พร่ามัวด้วยทรายและหมอกก่อนถอนหายใจ
ออกมา
โดนปฏิเสธไม่ว่าจ้างงานทางโทรศัพท์ทั้งที่ยังไปไม่ถึงขั้นสัมภาษณ์ด้วยซ�้า บริษัท
ที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ เพราะเขาไม่ได้มานั่งนับ
เซี่ยอวี่อายุยี่สิบสามปี เพิ่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัยเมื่อปีก่อน เป็นบัณฑิต
เตะฝุ่นที่จนป่านนี้ก็ยังอยู่ในระหว่างหางาน
แม้จะเศรษฐกิจดี แต่จ�านวนของบัณฑิตที่จบจากมหาวิทยาลัยก็เพิ่มมากขึ้นจน
เหนือกว่าจ�านวนแรงงานที่ตลาดต้องการ บัณฑิตในเมืองใหญ่จ�านวนกว่าครึ่งเผชิญกับ
ปัญหาหางานล�าบาก ในปักกิ่งมีคนที่การศึกษาสูงแต่ยอมท�างานรายได้ต�่าเช่นเดียวกับ
เซี่ยอวี่อยู่มากมายนับไม่ถ้วน
เซี่ยอวี่ท�างานพิเศษที่ร้านอาหารซึ่งตั้งอยู่ที่มุมหนึ่งของเมืองมหาวิทยาลัยเพื่อ
19
