Page 28 - อ่านฟรี คว้าหัวใจในทุ่งบลูเบอร์รี
P. 28
คว้าหัวใจในทุ่งบลูเบอร์รี
ท่านที่สนใจญี่ปุ่นและอยากแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมก็เชิญสมัครกันเข้ามาได้เลย ผู้รับผิดชอบ
: ซาซากิ อิจิโร่ (จั้วจั่วมู่อีหลาง)’ ”
ได้ยินว่าญี่ปุ่นเศรษฐกิจไม่ดี แต่โครงการนี้ใจป�้าเนอะว่าไหม? อีหลินท�าตาเป็น
ประกาย แต่เซี่ยอวี่ขมวดคิ้ว
“...ไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าของฟรีอีกแล้ว แบบนี้มันอันตรายนะ อาจเป็นยากูซ่า
หรือนายหน้าค้ามนุษย์ที่เอาของฟรีมากมายมาหลอกล่อก็ได้ ขืนทะเล่อทะล่าไปญี่ปุ่นแล้ว
โดนจับไปขายแถวคาบุกิโจจะท�าอย่างไร?”
แม้แต่ในจีนเองก็มีคดีลักพาตัวหญิงสาวไปขายให้กับหมู่บ้านเกษตรที่ขาดแคลน
เจ้าสาวอยู่บ่อยครั้ง
ถึงจะไม่รู้ว่าย่านเริงรมย์ที่ญี่ปุ่นเป็นอย่างไร แต่เท่าที่เคยได้ยินจากนักศึกษาชาว
ญี่ปุ่น ดูเหมือนที่นั่นจะมีค�าขู่ว่า ‘จะกดให้จมอ่างที่คาบุกิโจ’ อยู่ด้วย เซี่ยอวี่บอกด้วยท่าทาง
หวาดหวั่นทั้งที่ไม่เข้าใจความหมาย อีหลินจึงเอ่ยด้วยความกังวลเล็กน้อย
“พอเถอะน่า อย่าพูดเรื่องน่ากลัวอย่างยากูซ่าสิ นี่เป็นเว็บไซต์ทางการของที่ท�าการ
หมู่บ้านนะ? ถึงโฆษณานี้จะเป็นภาษาจีนก็จริง แต่ในเว็บยังมีหน้าแจ้งข่าวภาษาญี่ปุ่นที่
อัปเดตอยู่เรื่อยๆ มาหลายปี บทความล่าสุดก็ลงรูปถ่ายคนแก่กับเด็กอนุบาลจับคู่เล่นเกม
บ้าง รูปดอกหลานเหมย (บลูเบอร์รี) บ้าง ยากูซ่าคงไม่ท�าอะไรละเอียดขนาดนี้ ...ดูนี่สิ
เขาเขียนว่า ‘หนุ่มโสดจิตใจอ่อนโยนชาวญี่ปุ่นก�าลังเรียนภาษาจีนขณะเฝ้ารอทุกท่านอยู่
ในทุ่งหลานเหมยที่มองเห็นภูเขาฟูจิ’ พร้อมลงรูปถ่ายที่เห็นหน้าด้วยนะ ต้องเป็นของจริง
แน่ๆ คนญี่ปุ่นเป็นพวกขี้อาย ทางนั้นก็คงล�าบากเรื่องหาคู่เหมือนกัน”
อีหลินคลิกหน้าประวัติของหนุ่มๆ ญี่ปุ่นอย่างสนอกสนใจ เซี่ยอวี่จึงพูดพลาง
ยักไหล่
“...ถ้าเป็นผู้ชายอ่อนโยนจริงๆ ก็คงแต่งงานกับคนในประเทศตัวเองไปนานแล้ว
มั้ง? เหลือแต่พวกมืดมนขายไม่ออกแหงๆ เดิมทีฉันก็ไม่ค่อยชอบคนญี่ปุ่นอยู่แล้ว พวก
นักศึกษาญี่ปุ่นมีแต่คนกะล่อน เอาแต่เที่ยวเล่นจนอยากถามว่ามาท�าอะไรกันแน่ หัดตั้งใจ
เรียนกันซะบ้างสิ พวกคนญี่ปุ่นที่มากินอาหารในที่ท�างานพิเศษก็ชอบพูดจาโง่เง่าว่า ‘โกหก
จริงอะ? กินเยอะขนาดนี้ยังไม่ถึงสี่ร้อยเยนเลย สุดยอด โคตรถูก โคตรอร่อย โคตรลัคกี้’
ด้วย”
24
