Page 19 - อ่านฟรี คว้าหัวใจในทุ่งบลูเบอร์รี
P. 19
TENGA KOBAYASHI
แทนทิชชู แต่คนส่วนใหญ่ก็เป็นชาวบ้านที่ใช้ชีวิตกันปกติธรรมดา ช่วงนี้ภาวะเงินเฟ้อท�าให้
ราคาสินค้าพุ่งสูงขึ้น แต่สมัยที่ผมไปเรียนที่นั่น ทั้งค่ารถเมล์และค่าซาลาเปาไส้เนื้อน่ะแค่
0.4 หยวน (หกเยน) เท่านั้นเอง ถ้าเปรียบเทียบกันในหมู่ชาวบ้านทั่วไปแล้ว หนุ่มๆ
อายาโอริยังถือว่ามีทรัพย์สินส่วนตัวมากกว่าอีกนะครับ เพราะงั้นกลุ่มเป้าหมายในแผน
หาเจ้าสาวคราวนี้จึงเป็นสาวๆ ชาวบ้านธรรมดานี่แหละ”
แหม่ จะเชิญคุณหนูผู้ร�่ารวยมาที่นี่ก็คงล�าบากเพราะไม่เหมาะกันซะด้วย ทาคาฟุมิ
พยักหน้าหงึกหงัก
“ที่จีนมีข้อก�าหนดว่าถ้าจะไปต่างประเทศเพื่อการท่องเที่ยวต้องไปกันเป็นกลุ่ม
แถมยังต้องจ่ายเงินคล้ายๆ กับเป็นค่าประกันให้รัฐล่วงหน้าเป็นจ�านวนมากโข การขอวีซ่า
ก็ยุ่งยากไม่ใช่เล่น นอกจากนั้นเงินเดือนของพนักงานบริษัททั่วไปยังเฉลี่ยเดือนละแค่ราวๆ
สามหมื่นเยน คนที่จะมาท่องเที่ยวประเทศที่ค่าครองชีพสูงลิบลิ่วอย่างญี่ปุ่นได้ก็มีแต่คนรวย
เท่านั้น การเชิญมาเที่ยวญี่ปุ่นโดยที่ทางนี้ออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดน่าจะดึงดูดใจสาวๆ ชาวบ้าน
ทั่วไปได้อยู่แล้วแหละครับ”
“...ถ้าเป็นเกียวโตหรือนาราคงสนใจกันอยู่หรอก แต่หมู่บ้านอายาโอรินี่มัน...”
ชินยังพูดไม่ทันจบ อิจิโร่ก็ส่ายศีรษะ
“...ไม่หรอก ดูเหมือนว่าช่วงนี้คนที่อาศัยในเมืองใหญ่ๆ อย่างปักกิ่งนิยมใช้เวลา
สุดสัปดาห์ไปพักผ่อนในชุมชนเกษตรและดื่มด�่ากับชนบทเพื่อเป็นการผ่อนคลายน่ะ ได้
เที่ยวต่างประเทศฟรี+สัมผัสประสบการณ์ในชุมชนเกษตรที่ก�าลังฮิต+ท�ากิจกรรมหาคู่
แบบนี้ตรงตามความต้องการเห็นๆ หนุ่มๆ อายาโอริต้องมีทางรอดแน่นอน”
อิจิโร่พูดหนักแน่น แต่ทาคุทักขึ้นว่า “แต่ว่า” ด้วยสีหน้าข้องใจบางอย่าง
“อิจจัง จีนเป็นประเทศสังคมนิยมใช่ม้า? ระบอบสังคมนิยมใช้วิธีให้ทุกคนท�างาน
แล้วแบ่งปันกันอย่างเท่าเทียมเพื่อสร้างสังคมที่ไม่มีช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจนไม่ใช่
เหรอ? แล้วท�าไมถึงยังมีช่องว่างขนาดนั้นอยู่ล่ะ?”
ค�าถามสมเหตุสมผลนั้นท�าให้อิจิโร่เกริ่นว่า “อืม” พลางครุ่นคิดเล็กน้อยเพื่อ
หาทางอธิบายให้เข้าใจได้ง่าย
“ตอนนี้จีนไม่ใช่สังคมนิยมหรือคอมมิวนิสต์แบบสุดโต่ง แต่ใช้นโยบายปล่อยให้
คนที่ท�าเงินได้มากร�่ารวยน�าหน้าไปก่อน แล้วค่อยยกระดับทุกคนตามไปทีละนิด ถึงจะเป็น
15
