Page 13 - อ่านฟรี คว้าหัวใจในทุ่งบลูเบอร์รี
P. 13
TENGA KOBAYASHI
ซึ่งเก็บรวมอยู่กับพินัยกรรมอย่างไรบ้างอีกด้วย
“...เอ๊ะ ต้นทุนส�าหรับหาคู่? ส�าหรับชายโสดในหมู่บ้านอายาโอริ? แบบนั้นมัน
เปล่าประโยชน์ไปหน่อยมั้ง เงินนี่เป็นของล�้าค่าที่ปู่ฮิรุคาวะอุตส่าห์เก็บหอมรอมริบมา
แทนที่จะใช้ท�าเรื่องน่าเสียดายพรรค์นั้น น่าจะเอาไปใช้กับเรื่องที่มีประโยชน์มากกว่า”
เมื่อได้ฟังใจความในพินัยกรรมจากอิจิโร่ที่มาหาขณะก�าลังพักผ่อนอยู่ในห้อง
นั่งเล่นหลังจากกินอาหารเสร็จ ยามาโนอิ ชินก็บอกเช่นนั้นด้วยสีหน้าเอือมระอา
บ้านของชินก็ท�าสวนเช่นกัน ‘ฟาร์มบลูเบอร์รียามาโนอิ’ ด�าเนินการโดยตายาย
และพ่อแม่ของเขา
ชินซึ่งเป็นลูกชายคนโตท�างานที่ธนาคารสหกรณ์การเกษตรในเมืองข้างๆ เขากับ
น้องชายวัยมัธยมต้นจะโดนลากตัวมาช่วยงานที่บ้านเฉพาะในวันหยุดและช่วงที่งานใน
ฟาร์มยุ่งเป็นพิเศษ
“เดี๋ยวเถอะ นี่มันพินัยกรรมของคนตายนะ จะเมินเฉยตามใจชอบได้อย่างไรเล่า”
อิจิโร่เป็นลูกพี่ลูกน้องฝ่ายแม่ บ้านอยู่ห่างออกไปแค่ระยะสวนผลไม้กั้น อายุ
สามสิบ แก่กว่าชินห้าปี อิจิโร่เป็นคนอัธยาศัยดี หล่อเหลา ช่างใส่ใจ เขาเคยครอบครอง
หัวใจสาวๆ ทั้งหมู่บ้านมาตลอดจนกระทั่งแต่งงานกับแฟนที่คบกันมาตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัย
เมื่อปีที่แล้ว ลูกสาวก็เพิ่งลืมตาดูโลกเมื่อไม่นานมานี้ เขาจึงถือเป็น ‘อภิชนคนมีคู่’ อัน
เจิดจ้าในหมู่บ้าน
“ส�าหรับหมู่บ้านที่มีชายโสดเกลื่อนกลาดขนาดนี้ คงไม่มีวิธีใช้เงินที่มีประโยชน์
มากไปกว่าใช้เป็นทุนหาคู่แล้วล่ะ ฮิรุคาวะซังกลุ้มใจกับอนาคตของหมู่บ้านอายาโอริอย่าง
จริงจัง ถึงกับใช้พู่กันบรรจงเขียนว่าจะใช้เงินมรดกอย่างไรก็ได้ ขอแค่ให้ทุกคนหาเจ้าสาว
แล้วฟื้นคืนชีวิตให้หมู่บ้านอีกครั้งเชียวนะ”
ค�าพูดของอิจิโร่ท�าให้ไอผู้เป็นแม่ของชินอุทานว่า “แหม” พลางยกมือข้างหนึ่ง
ทาบแก้มอวบ
“น่าซาบซึ้งใจจัง เดิมทีหมู่บ้านนี้ก็มีเด็กผู้หญิงน้อยอยู่แล้ว พออายุได้ที่ทุกคนก็
เข้าเมืองกันหมดจนการหาเจ้าสาวกลายเป็นปัญหาใหญ่... บ้านนี้ก็มีลูกชายตั้งสองคน
ทาคุยังไม่เท่าไร แต่ชินนี่สิ ไม่มีอัธยาศัย ไม่มีเสน่ห์ แถมยังไม่มีความสามารถที่จะไปจับตัว
เจ้าสาวมาได้เองเหมือนอิจจังด้วย ถ้าทางหมู่บ้านช่วยท�าอะไรสักอย่างก็ดีเหมือนกัน แต่
9
