Page 48 - อ่านฟรี ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
P. 48
46 ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
ประกาศออกสู่ภายนอก แต่ฝ่าบาททรงรับปากกับข้าด้วยพระองค์เองว่าเมื่อ
เซวียนเอ๋อร์ถึงวัยออกเรือนก็จะพระราชทานการสมรสให้เจ้ากับซวี่ยง ต่อไป
ราชสกุลจะปกป้องคุ้มครองเจ้าไปชั่วชีวิต”
เมื่อได้ยินดังนั้นหลี่เซวียนก็ตะลึงลานไป เป็นไปได้อย่างไร นั่นเป็นเรื่อง
ที่นางมิกล้าจินตนาการมาก่อน องค์ชายรองกับนางมีฐานะแตกต่างกันราวฟ้า
กับดินเชียวนะ ยิ่งไปกว่านั้นในภายภาคหน้าองค์ชายรองก็จะ...
เมื่อเห็นสีหน้าแตกตื่นของนาง ฮองเฮาก็หลุดหัวเราะออกมาอย่างกลั้น
ไม่อยู่ ยายหนูนี่ยังเด็กนัก เด็กเสียจนไม่เข้าใจความรักระหว่างชายหญิง ดูเหมือน
ว่าเรื่องทั้งหมดผู้ใหญ่อย่างพวกนางจะกังวลใจไปเองเสียเปล่าๆ
ฮองเฮาตบบ่าของหลี่เซวียนเบาๆ ปล่อยให้นางขบคิดอย่างถี่ถ้วนด้วย
ตนเอง จากนั้นก็หันหน้ากลับมาพูดกับเต๋อเฟย “เคราะห์ร้ายเมื่อปีนั้น ในใจข้า
และเจ้าต่างก็เข้าใจดี หลังจากนี้เจ้าคงมิอาจคลอดบุตรธิดาให้ฝ่าบาทได้อีกแล้ว
นับแต่นี้ไปเซวียนเอ๋อร์คือบุตรสาวเพียงคนเดียวของเจ้า ขอให้เจ้าจงรักนาง
ทะนุถนอมนาง”
“ฮองเฮาโปรดวางพระทัย หม่อมฉันทราบแล้วเพคะ”
“ต�าหนักในดูเหมือนหรูหราสุขสบาย ทว่าแท้ที่จริงแล้วกลับแฝงภัยร้าย
อยู่ทุกย่างก้าว หากผิดพลาดเพียงเล็กน้อยก็จะร่างแหลกเละเป็นธุลี ความสามารถ
ในการวางอุบาย ใช้แผนชั่วช้าให้ร้ายผู้อื่น คนเหล่านั้นฝึกปรือจนซึมลึกเข้ากระดูก
ตั้งนานแล้ว แต่ละคนต่างก็ฝึกฝนจนเชี่ยวชาญ ลูกไม้เจ้าเล่ห์เหล่านั้นข้าท�าไม่เป็น
หรอก และก็ไม่คาดหวังให้เซวียนเอ๋อร์ท�าเป็นเช่นกัน แต่ถึงแม้พวกเราจะไม่ท�าร้าย
ผู้อื่น แต่ก็ยากจะรับประกันว่าผู้อื่นจะไม่ท�าร้ายพวกเรา อย่างไรก็ต้องเรียนรู้ลูกไม้
สกปรกไว้บ้างสักเล็กน้อย”
“หม่อมฉันจะพยายามสั่งสอนเซวียนเอ๋อร์อย่างสุดความสามารถเพคะ”
ฮองเฮาพยักหน้า เอ่ยต่อไปว่า “ถึงแม้ฝ่าบาทจะทรงรับปากเรื่องการ
สมรสระหว่างเจ้าและซวี่ยงกับข้าด้วยพระองค์เอง แต่เพื่อดึงฐานอ�านาจแต่ละฝ่าย
ในราชส�านักให้เข้าเป็นพวก ก็ยากจะรับประกันว่าพระองค์จะไม่พระราชทาน
การสมรสกับผู้อื่นให้ซวี่ยงอีก พอถึงเวลานั้นเซวียนเอ๋อร์จะต้องปรนนิบัติสามี
