Page 53 - อ่านฟรี ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
P. 53
เชียนสวิน 51
“ขอบคุณท่านแม่ทัพที่เป็นห่วง หลี่เซวียนหายดีแล้ว”
“เช่นนั้นก็ดี น้องสาวของกระหม่อมคิดถึงองค์หญิงยิ่ง มักจะรบเร้าขอยื่น
ป้ายเข้าวังอยู่เป็นประจ�า”
“ข้าเองก็คิดถึงแม่นางอวิ๋นเช่นกัน ถ้าหากแม่นางอวิ๋นเข้าวัง โปรดบอก
นางว่าอย่าลืมแวะมาที่ต�าหนักอันสี่บ้าง”
“กระหม่อมจะน�าความไปบอกน้องสาวให้พ่ะย่ะค่ะ”
นางยอบกาย เดิมทีคิดจะขอตัวลา แต่ไม่นึกว่าเขากลับขวางหน้าเอาไว้
ไม่ยอมให้นางเดินผ่านไป
“แม่ทัพหวัง ยังมีธุระอื่นอีกหรือไม่”
“ดอกเบญจมาศนานาพันธุ์ในจวนอัครมหาเสนาบดีก�าลังบานสะพรั่ง
มิทราบว่าองค์หญิงจะทรงให้เกียรติเสด็จไปเยือนจวนอัครมหาเสนาบดีสักครา
ได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”
นี่เขาคิดอยากจะผูกสัมพันธ์กับนางอย่างนั้นหรือ เพราะเหตุใดกัน นาง
ไม่เข้าใจ ในสายตาของหวังเถียนฝู่มีความร้อนรุ่มบางอย่าง ความเร่าร้อนที่ปรากฏ
ให้เห็นร�าไรเช่นนี้ราวกับต้องการจะแผดเผานางอย่างไรอย่างนั้น
หลี่เซวียนถอยหลังออกไปสองก้าว สีหน้านิ่งตึง ในสีหน้าแววตาระคน
ด้วยความเย็นชาราวกับจะผลักไสผู้คนออกไปเป็นพันลี้ แต่กลับยิ่งสูงสง่าเหนือ
21
สามัญ งามพิสุทธิ์โดดเด่นยิ่งกว่าผู้ใด นางเอ่ยเสียงแผ่วต�่า “ท่านแม่ทัพโปรด
ระมัดระวังวาจาด้วย”
นางเดินอ้อมผ่านหวังเถียนฝู่ รีบก้าวออกไปด้วยฝีเท้าเร็วรี่ จึงไม่รู้ว่า
ด้านหลังมีแววตาร้อนเร่าปานกองเพลิงแผดเผาสองกองก�าลังจับจ้องแผ่นหลัง
นางไม่วางตา
หวังเถียนฝู่กระตุกมุมปาก คล้ายกับก�าลังยิ้มเยาะและเย้ยหยัน นัยน์ตา
เจิดจ้าวาววับเจือแทรกด้วยกระไอหนาวเหน็บ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ปอยผม
กระจุกหนึ่งที่ข้างแก้มแฉลบผ่านดวงหน้าหล่อเหลา
21 ลี้ (หลี่) มำตรวัดควำมยำวของจีน เทียบได้กับระยะทำงประมำณ 500 เมตร
