Page 54 - อ่านฟรี ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
P. 54
52 ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
เขาบอกกับตัวเองว่า สตรีผู้นี้ เขาต้องได้!
แต่ถ้าหากเขาไม่ได้เล่า? ความเย็นยะเยียบวาบผ่านก้นบึ้งดวงตาของเขา
เช่นนั้นก็... ท�าลายเสีย
แค่เวลาเพียงหนึ่งเค่อ หลี่เซวียนก็มาถึงยังศาลาอิ๋นเฟิง ศาลาถูกสร้าง
22
ขึ้นริมน�้า ยามคิมหันตฤดูที่แห่งนี้จะกลายเป็นทัศนียภาพอันสวยสดงดงาม ดอกบัว
เบ่งบานสะพรั่งเต็มทั้งสระน�้า กลิ่นหอมจรุงใจลอยอบอวลอยู่ในอากาศ ในสระ
เลี้ยงฝูงปลาหลากสีสันไว้มากมายเอาไว้ชื่นชม
เมื่อก่อนตอนหลี่เซวียนติดตามชายาซิ่นอ๋องกับโจวจิ้งยง โจวซวี่ยงเข้าวัง
เพื่อมาเข้าเฝ้าฮองเฮา นางชอบมาเที่ยวเล่นที่นี่ที่สุด โจวซวี่ยงมักจะไม่ลืมพก
อาหารปลาเต็มถุงมาให้นางโยนป้อนพวกปลาในสระ
ยามอาหารปลาร่วงลงน�้า ฝูงปลาสีแดงโบตั๋น สีเหลืองทอง สีแดงอมส้ม
สีเขียวอมด�า และสีด�าอมเทาค่อยๆ พากันว่ายขึ้นสู่ผิวน�้า ร่ายร�าแหวกว่าย เกล็ด
สะท้อนแสงระยิบระยับ
หลี่เซวียนในตอนนั้นมักจะหัวเราะอย่างเบิกบานอุราเป็นอย่างยิ่ง ราวกับ
ว่านอกจากความสุขสันต์แล้ว บนโลกหล้านี้ก็ไม่มีเรื่องพะวงใจอื่นๆ อีก ส่วน
ชายาซิ่นอ๋องกับฮองเฮาแค่เห็นนางหัวเราะก็จะหัวเราะคิกคักตามไปด้วย
ชายาซิ่นอ๋องกล่าวบ่อยๆ ว่า “ยายหนูผู้นี้ยิ้มหวานเชื่อมเป็นพิเศษ ชวน
ให้คนเห็นแล้วอดยิ้มตามมิได้”
ทว่าฮองเฮากลับถอนหายใจพลางกล่าว “หากมิใช่เพราะเซวียนเอ๋อร์ ใน
ต�าหนักในแห่งนี้ไหนเลยจะได้ยินเสียงหัวเราะร่าเริงเช่นนี้?”
นางยังเอ่ยอีกว่า “ในเมื่อเจ้าเห็นยายหนูนี่เติบโตมาตั้งแต่ยังเล็ก ซ�้านาง
ยังน่ารักน่าชัง อย่างไรเสียเจ้าก็ไม่มีบุตรสาว มิสู้รับนางเป็นบุตรสาวบุญธรรม
22 เค่อ เป็นหน่วยนับเวลำของจีนในสมัยโบรำณ เท่ำกับ 15 นำที
