Page 43 - อ่านฟรี ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
P. 43
เชียนสวิน 41
แม้แต่น้อย ทว่าบัดนี้ไม่รู้ว่าจะไปหาพี่น้องที่สามารถพูดคุยกับตนเองด้วยความ
จริงใจได้จากที่ไหนอีก
ฮองเฮามองดูหลี่เซวียนซึ่งอยู่ตรงหน้า ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน นางคงจะ
เข้ามาซุกในอ้อมกอดตน อิงแอบตน กอดตนพลางเอ่ยเสียงอ่อนหวานว่า “พระชายา
พระองค์อย่ารังแกเซวียนเอ๋อร์สิเพคะ เซวียนเอ๋อร์จะปักผ้าให้สวยได้อย่างไรกัน?
เว้นเสียแต่หม่อมฉันจะเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนแซ่ คลอดออกจากครรภ์มารดาใหม่อีก
ครั้งหนึ่ง”
ทว่าบัดนี้... นางมิได้ท�าเช่นนั้น ฮองเฮาหลุบดวงตาลงน้อยๆ บอกไม่ถูก
ว่าในใจรู้สึกผิดหวังหรือเหงาหงอยกันแน่ นางแน่ใจอีกครั้งว่าอดีตเหล่านั้นมิอาจ
ย้อนกลับคืนมาได้แล้วจริงๆ เมื่อนั่งลงบนต�าแหน่งสูงสุด นางก็ต้องแบกรับความ
เดียวดายและความโศกศัลย์เอาไว้ด้วยเช่นกัน
หลี่เซวียนก้มหน้า มุมปากกระดกขึ้นเป็นรอยยิ้มบางๆ เอ่ยตอบกลับ
เสียงแผ่ว “หม่อมฉันเพิ่งจะเริ่มเรียน ยังไม่เห็นผลเท่าไรเลยเพคะ”
เมื่อได้เห็นหลี่เซวียนผู้สงบเรียบร้อยดุจดั่งสายน�้าตรงหน้า ความคิดและ
จิตใจของฮองเฮาก็พลันสั่นไหว แม้กระทั่งเด็กสาวตัวเล็กๆ ก็ยังเข้าใจหลักในการ
เอาตัวรอดในต�าหนักในได้อย่างกระจ่างแจ้ง ทว่านางกลับสู้ดรุณีน้อยผู้หนึ่งไม่ได้
เลยด้วยซ�้า
นางไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้นั่งบัลลังก์หงส์หลังนี้ ยิ่งไม่เคยคิดว่าจะต้อง
ปกครองต�าหนักใน นางเพียงแค่อยากอยู่กับสามีอย่างรักใคร่กลมเกลียวไปตลอด
ชีวิต เลี้ยงดูบุตรชายทั้งสองให้เติบใหญ่ แต่ผู้ใดจะล่วงรู้ว่าสถานการณ์กลับบีบ
บังคับให้นางเดินมาถึงจุดนี้... นางช้อนนัยน์ตาอ่อนโยนคู่นั้นขึ้น กวาดตามองผ่าน
เหล่าหญิงสาวที่งดงามเย้ายวนทั่วทั้งห้องโถงอย่างเฉยชา ยิ่งรู้สึกว่าต�าหนักใน
แห่งนี้ชวนให้เหนื่อยล้ากายใจยิ่งนัก
“ฮองเฮาอย่ากังวลพระทัยไปเลยเพคะ ถ้าหากกล่าวว่างานผ้าปักของ
พี่หญิงเต๋อเฟยเป็นที่สองในใต้หล้า ก็ไม่มีผู้ใดกล้าบอกว่าตนเองเป็นที่หนึ่งแน่นอน
หลายวันก่อนพี่หญิงเต๋อเฟยยังตั้งใจน�าถุงเหอเปาไปมอบให้ฝ่าบาทที่ห้องทรง
พระอักษรเป็นพิเศษ ได้พี่หญิงเต๋อเฟยคอยชี้แนะ ไยต้องกลัวองค์หญิงไหวอวี้จะ
