Page 39 - อ่านฟรี ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
P. 39
เชียนสวิน 37
สุขอุรา ถ้าหากในใจยังคิดค�านึงถึงบิดามารดาของเจ้าจริงๆ ละก็ เจ้าก็ต้องใช้ชีวิต
ให้เยี่ยมยอดยิ่งกว่าใครๆ”
หลี่เซวียนกัดริมฝีปากล่างโดยแรง ในเบื้องลึกดวงตาปรากฏแววหนักแน่น
และกระจ่างแจ้งเล็กน้อย “ขอบพระทัยเต๋อเฟยที่ทรงสอนสั่ง เซวียนเอ๋อร์เข้าใจ
แล้วเพคะ”
เต๋อเฟยมองหลี่เซวียนด้วยความพึงพอใจ นางเป็นเด็กที่ฉลาดเฉลียว
แค่ชี้แนะเพียงนิดหน่อยก็เข้าใจแจ่มแจ้ง
“ตอนนี้เจ้าเป็นราชนิกุลแล้ว ฐานะย่อมแตกต่างจากอดีตโดยสิ้นเชิง เรื่อง
ที่ควรเรียนรู้ ควรท�าความเข้าใจยังมีอีกมากมาย เจ้าต้องจ�าใส่ใจไว้ตลอดเวลา
ว่าที่นี่คือต�าหนักใน ในวังมีกฎระเบียบเยอะแยะมากมาย ต่อให้เป็นเชื้อพระวงศ์
สูงศักดิ์อย่างองค์ชาย แต่ถ้าหากประพฤติตนผิดกฎก็จะต้องถูกลงโทษ เพราะ
ฉะนั้นนับประสาอะไรกับเจ้า เข้าใจหรือไม่”
“เพคะ”
“เจ้ารู้ประสีประสามาตั้งแต่ไหนแต่ไร ข้าคงไม่ต้องกังวลใจมากเกินไป แต่
ก็ยังต้องพร�่าบ่นบ้างสักสองสามประโยค เจ้าอย่าร�าคาญไปเล่า” ครั้นเห็นนาง
ขานรับอย่างว่าง่าย เต๋อเฟยก็ตบมือนางเบาๆ พร้อมกับกล่าวเสียงอ่อนละมุน
“เซวียนเอ๋อร์มิกล้า”
“ต่อไปต�าหนักอันสี่แห่งนี้ก็คือที่พักกายของพวกเราสองแม่ลูก ข้าย่อม
ต้องปกป้องเจ้า ส่วนเรื่องในอดีตที่ผ่านมา หากลืมมิได้ก็ฝังมันเอาไว้เสียเถิด
อย่างไรเสียคนเราก็ต้องมองไปข้างหน้า”
เต๋อเฟยเองก็ก�าลังเอ่ยวาจาแบบเดียวกันกับตัวเองเช่นกัน นางมีแต่ต้อง
มองไปข้างหน้าเท่านั้น เพราะข้างหลังไม่มีหนทางให้ถอยหนีอีกแล้ว หากมัวแต่
คิดถึงบุตรที่สูญเสียไป มิสู้คิดว่าท�าอย่างไรถึงจะใช้ชีวิตในวังได้อย่างสงบมั่นคง
ดีกว่า
หลี่เซวียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น มองดูบุคลิกเยือกเย็น มิว่าเจอเรื่องใด
ก็สุขุมไม่ลนลานซึ่งแผ่ออกมาจากร่างของเต๋อเฟย นางรู้ว่าคงมีสักวันที่ตนเองจะ
กลายเป็นสตรีอย่างเต๋อเฟยได้
