Page 38 - อ่านฟรี ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
P. 38
36 ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
“เด็กดี ที่นี่มิใช่จวนอ๋อง ที่นี่มีคนมากมาย มีปากมากมาย แค่ปฏิบัติตน
ไม่เหมาะสมเล็กๆ น้อยๆ ก็มีคนคอยจะเหยียบย�่าซ�้าเติม เจ้ากับข้าก็เป็นเช่น
เดียวกัน พวกเราไม่มีคนให้พึ่งพาอาศัย ท�าได้เพียงอาศัยก�าลังของตนเองเพื่อมี
ชีวิตอยู่ต่อไป เซวียนเอ๋อร์ เจ้าไม่มีเวลามากมายมาจมอยู่กับความเศร้าหรอกนะ”
หลี่เซวียนกัดริมฝีปาก ความโศกเศร้าอาดูรเอ่อล้นอยู่ในดวงตาใสกระจ่าง
คู่นั้น นางรู้ดีว่านี่เป็นค�าพูดแทงใจด�า แต่นอกจากเต๋อเฟยแล้วเกรงว่าคงจะไม่มี
ผู้ใดกล้าพูดเรียกสตินางอีก
“ในวังหลวง ไม่มีผู้ใดสามารถหลบอยู่ในโลกใบเล็กๆ ของตนเองอย่าง
สงบสุขได้หรอก แน่นอนว่าเจ้าสามารถเลือกที่จะไม่แก่งแย่งชิงดี ไม่ท�าตัวโดดเด่น
ได้ แต่ในขณะเดียวกับที่เจ้าตัดสินใจเช่นนี้ เจ้าเองก็เลือกที่จะเป็นคนต้อยต�่าไป
ชั่วชีวิตเช่นเดียวกัน เซวียนเอ๋อร์ เจ้าต้องรู้ว่าในเมื่อเข้าประตูวังมาแล้วก็ถูกลิขิต
ให้ต้องผูกมิตรกับแผนการชั่วร้าย มิอาจครองตัวเป็นผู้มีคุณธรรมสูงส่งได้ เรื่องราว
ต่างๆ เจ้ามิอาจควบคุมได้อีกต่อไป ถึงเจ้าจะไม่ยอมถล�าลึกแต่ก็ยังถูกดึงให้จมดิ่ง
ลงไปอยู่ดี ถึงเจ้าจะไม่วางแผนเล่นงานผู้อื่นแต่ก็มิอาจวางตัวอยู่นอกเหตุการณ์
ได้อยู่ดี
ที่ช่วงนี้ข้ามิได้ฝืนบังคับเจ้าเพราะรู้ดีว่าไม่มีใครสามารถสลัดความโศกเศร้า
จากการสูญเสียบุพการีไปได้ในทันทีทันใด แต่ยิ่งเจ้าตรอมตรม ยิ่งเจ้าเศร้าระทม
ยิ่งเจ้ามิอาจลุกขึ้นยืนได้ด้วยพละก�าลังของตัวเอง ก็ยิ่งมีคนมากมายรอดูเรื่อง
สนุกๆ ทั้งยังรอเหยียบย�่าเจ้าให้จมดินในตอนที่เจ้าไม่ทันระวังตัว เซวียนเอ๋อร์
เชื่อค�าพูดของข้าเถิด ชีวิตแบบนี้มิใช่สิ่งที่บิดามารดาเจ้าคาดหวังจะได้เห็นหรอก”
ถ้อยค�าของนางท�าให้หลี่เซวียนสั่นสะท้านอย่างถึงขีดสุด “เต๋อเฟย...”
เต๋อเฟยรวบไหล่นางเข้ามาเบาๆ แล้วกระซิบเสียงแผ่วเบาที่ข้างหูนาง
“ที่นี่ทุกคนต่างก็มีความจ�าใจของตนเอง ไม่เพียงแต่เจ้ากับข้า แม้กระทั่งฮองเฮา
เองก็เช่นเดียวกัน”
ดังนั้นท่านรอง... ไม่สิ องค์ชายรองก็ด้วยใช่หรือไม่ ในดวงตาของหลี่เซวียน
ฉายแววฉงนสนเท่ห์
“เซวียนเอ๋อร์ รีบลุกขึ้นสู้เถิด อย่าให้ญาติมิตรต้องเจ็บปวดส่วนศัตรูได้
