Page 36 - อ่านฟรี ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
P. 36
34 ม่านมายาชายาผู้ถูกลืม
ศิลป์ รู้เท่าทันสถานการณ์ต่างๆ ทั้งยังสุภาพเรียบร้อย
หลี่เซวียนก้มหน้าเอ่ย “เต๋อเฟย ขอประทานอภัยเพคะ หม่อมฉันผิดไป
แล้ว”
วันนั้นเมื่อได้ข่าวว่าหลี่เซวียนถูกฝังร่างอยู่ที่ก้นหุบเขา ฮองเฮาเจ็บปวด
หัวใจเสียจนหลั่งน�้าตาออกมา ทั้งยังเคยต่อว่าฝ่าบาทว่าเหตุใดถึงให้เด็กสาวตัว
เล็กๆ คนหนึ่งไปเผชิญอันตราย นางเพิ่งจะอายุสิบสองปีเท่านั้น ทว่าทุกคนต่าง
ก็ทราบดีว่านั่นเป็นการตัดสินใจที่จ�าเป็นต้องท�าในตอนนั้น
ใครๆ ต่างก็คิดว่าเด็กสาวผู้นี้มีบุญวาสนา รอดพ้นเคราะห์ภัยมาได้อย่าง
ปลอดภัย ฐานะพลันแปรเปลี่ยนตาลปัตร จากบ่าวรับใช้เล็กๆ กลายร่างเป็นถึง
องค์หญิง
“เจ้าโกรธแค้นอย่างนั้นหรือ” นางนั่งลงข้างกายหลี่เซวียนพร้อมกับเอ่ยถาม
ด้วยน�้าเสียงอ่อนละมุน ใบหน้าแย้มยิ้มด้วยความเมตตาปรานีเสมือนดั่งสายลม
วสันต์ปัดเป่าพัดผ่าน
เต๋อเฟยสมรสกับฝ่าบาทมานานหลายปีแล้ว เคยให้ก�าเนิดบุตรสองคน
ทว่ายังไม่ทันเติบใหญ่ก็สิ้นชีวิตไปก่อน ด้วยเหตุนี้นางจึงชอบดรุณีน้อยผู้ฉลาด
หลักแหลมผู้นี้มาตั้งแต่หลี่เซวียนยังเยาว์วัย ครั้นฝ่าบาทตรัสถึงบุญคุณของสกุลหลี่
นางจึงเสนอตัวรับเลี้ยงเด็กหญิงก�าพร้าผู้นี้อย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่เศษเสี้ยวเดียว
หลี่เซวียนถอนหายใจ นางมิได้โกรธแค้น นางแค่หวั่นวิตก แค่สับสน แค่
ทุกข์ตรม... ความรู้สึกแย่ๆ ทั้งหลายผสมปนเปเข้าด้วยกัน ท�าให้นางไม่รู้จะท�า
อย่างไรดี
“เจ้าควรเรียกว่าเสด็จแม่ได้แล้ว ฝ่าบาทรับสั่งให้เจ้าอยู่ภายใต้การดูแล
ของข้า”
หลี่เซวียนขมวดคิ้ว ไม่เอ่ยวาจาใดๆ
เต๋อเฟยมองดูดวงหน้าเกลี้ยงเกลานวลเนียนปานงาช้างสลักของหลี่เซวียน
หว่างคิ้วขมวดมุ่นน้อยๆ นางหลับตาลงช้าๆ หยาดน�้าตาที่ทั้งใหญ่ทั้งหนักอึ้ง
สองหยดกระจุกตัวคลออยู่ที่ใต้ขนตาดกหนา จากนั้นไหลรินลงมาตามดวงหน้า
ราวกับไข่มุก ไหลผ่านแก้มทั้งสองข้าง ไหลผ่านคาง ไหลซึมลงในผ้าห่มอย่าง
