Page 22 - อ่านฟรี [นิยาย] โรงเรียนป่วนก๊วนคนบ๊อง 8
P. 22
20 โรงเรียนป่วนก๊วนคนบ๊อง 8
ตอนที่ไหว้วำนว่ำ “ช่วยล้ำงผักหน่อย” ก่อนหน้ำนี้ก็ดันไปเอำผงซักฟอกมำแท้ๆ
“จริงๆ เลย คิดว่ำในครัวมีหินลับมีดเอำไว้ท�ำอะไรกันเนี่ย....”
“ก็เอำไว้ลับมีดท�ำครัวน่ะสิ!”
จริงอยู่ว่ำ ‘หินลับมีด’ หมำยถึง ‘หินที่ใช้ลับ’ แต่มันก็ไม่ใช่เครื่องมือในกำร
ซำวข้ำวเลย! 1
“ไม่ได้นะคะอำกิระซัง ถ้ำจะซำวข้ำวก็ต้องใช้น�้ำยำ....ฮัดชิ่ว”
“ ‘น�้ำยำ’!? เมื่อกี้ฮิเมจิซังตั้งใจจะบอกว่ำ ‘น�้ำยำล้ำงจำน’ รึเปล่ำ!?”
น�้ำยำล้ำงจำนมีไว้ส�ำหรับใช้เช็ดถูภำชนะนะ!? ไม่ควรเอำไปใช้กับของกินนะ!?
ชักจะไม่ได้กำร ขืนปล่อยให้สองคนนี้เข้ำครัวต้องกลำยเป็นเรื่องใหญ่แน่....!
“งั้นก็มำเริ่มท�ำควำมสะอำดกันก่อนเถอะ! เดี๋ยวผมจะท�ำมื้อเที่ยงง่ำยๆ ให้ทีหลัง
นะ!”
ผมดันทุรังก�ำหนดเอำเองด้วยน�้ำเสียงแบบไม่ให้โต้แย้ง
“ช่วยไม่ได้นะ ถ้ำเกิดอำคิคุงอยำกแต่งชุดคุณเมดเสิร์ฟอำหำรถึงขนำดนั้น พี่จะ
ยอมทนก็ได้”
“นั่นสิคะ ถ้ำเป็นอย่ำงนั้นก็ช่วยไม่ได้นะคะ”
“อ๊ำ โธ่เอ๊ย! สองคนนี้หัวดีไม่ใช่รึไง!?”
ผมคิดว่ำควรจะเพิ่มหัวข้อ ‘สำมัญส�ำนึกทั่วไป’ เข้ำไปในกำรสอบในโรงเรียน
ด้วย
☆
“เอำล่ะ บอกว่ำจะท�ำควำมสะอำดก็จริง.... แต่จะเอำยังไงดีนะ”
ผมกวำดตำมองไปรอบห้องพลำงบ่นกับตัวเอง เพรำะอำศัยอยู่กับพี่ ระยะนี้ห้อง
เลยเรียบร้อยพอสมควร ในเมื่อไม่จ�ำเป็นต้องเก็บกวำดก็ท�ำควำมสะอำดโดยใช้เครื่องดูด
ฝุ่นกับเช็ดโต๊ะแล้วกัน
ผมใช้ผ้ำขี้ริ้วที่เอำมำเช็ดตำมกรอบหน้ำต่ำงกับบนชั้นวำงของ หวำ สกปรกกว่ำ
ที่คิดแฮะ แบบนี้ท�ำควำมสะอำดให้จริงจังหน่อยดีกว่ำมั้ง....?
1 ค�ำว่ำ ซำว ของกำรซำวข้ำวในภำษำญี่ปุ่นมีควำมหมำยว่ำ ‘ลับ’ ด้วย
